Շուշայից ծուխը երկինք բարձրացավ [version 07]

ARMENIAN
Եվս մեկ բանաստեղծություն ինքնահռչակված «աքսորյալի» կողմից, որն առաջին անգամ էր տեսնում Արարատը, և հիասթափության ճիչով Անին բանաստեղծությունների գիրքը նետեց սենյակի մյուս կողմը:
Բանաստեղծուհու լեզուն չափազանց քնարական էր. «Արարատ, ես գերված եմ քո կրակով…» և դրանով Անին բանաստեղծությունը պոկեց գրքից և այրեց այն իր կրակայրիչով:
(Շուշայից ծուխ բարձրացավ դեպի երկինք):
Հիշում եմ, հոկտեմբերին թավջութակահար Սևակը նվագեց Կոմիտասի «Կռունկը» Ղազանչեցոց տաճարի ռմբակոծված ավերակներում՝ Շուշայի անկումից մի քանի օր առաջ (Արարատը Շուշիից չի երևում, զարմանալի չէ, որ բանաստեղծները դրա մասին չեն գրում):
(«Զարկած եմ ի շամփուրն, բռնած կրակին,/ Այրիլս չեմ հոգար, ձեզնէ կարօտ եմ./ Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:»)
(Շուշայից ծուխը դեռ բարձրանում էր դեպի երկինք):
Հիշում եմ, թե ինչպես Անին ասաց, որ տեսել է Սերժին՝ Ղազանչեցոց տաճարում երգելիս «Տէր, ողորմեա»։
(Շուշայից ծուխը երկինք բարձրացավ)։
Հիշում եմ, թե ինչպես էր Անին կեսօրին մեքենայով գնում Շուշա, կեսօրին նրա մեքենան հրթիռներով խոցվեց։
(Շուշայից ծուխը երկինք բարձրացավ)։
Դա հինգ ամիս առաջ էր։
(«Զարկած եմ ի շամփուրն, բռնած կրակին,/ Այրիլս չեմ հոգար, ձեզնէ կարօտ եմ./ Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:»)
Լսել եմ, որ բանաստեղծը հիմա մի ամբողջ գիրք է գրում «սուրբ լեռ» իր ուխտագնացության մասին։
Դժվար է մեր լրատվամիջոցներից լուրեր ստանալ, երբ դրանք միայն կարոտախտ են հրապարակում։
Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:
Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:
Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:
ENGLISH
Another poem by a self-proclaimed “exile” who was seeing Ararat for the first time, and with a cry of disappointment, Ani threw the book of poems across the room.
The poet’s language was extremely lyrical: “Ararat, I am captivated by your fire…” and with that, Ani tore the poem out of the book and burned it with her lighter.
(Smoke rose to the sky from Shusha).
I remember, in October, the cellist Sevak [*] played Komitas’ “Crane” in the bombed ruins of the Ghazanchetsots Cathedral, a few days before the fall of Shusha (Shusha is not visible from Ararat, it is not surprising that poets do not write about it).
(“They have put me on the spit and placed me at the fire,/ I don’t care about my life, I miss you./ Crane, don't you have any news from our country?”)
(Smoke was still rising to the sky from Shusha).
I remember how Ani said that she saw Serj [**] singing “Lord, have mercy” in the Ghazanchetsots Cathedral.
(Smoke rose to the sky from Shusha).
I remember how Ani was driving to Shusha in the afternoon, and in the afternoon her car was hit by missiles.
(Smoke rose to the sky from Shusha).
That was five months ago.
(“They have put me on the spit and placed me at the fire,/ I don’t care about my life, I miss you./ Crane, don't you have any news from our country?”)
I heard that the poet is now writing a whole book about his pilgrimage to the "holy mountain".
It's hard to get news from our media when they only publish nostalgia.
Crane, don't you have any news from our country?
Crane, don't you have any news from our country?
Crane, don't you have any news from our country?
֍
Notes.
[*] Sevak Avanesyan
[**] Serj Tankian

Видео Շուշայից ծուխը երկինք բարձրացավ [version 07] канала Artsakh Soul Sound