Widziałem śmierć żydowskiego chłopca - Andrzej Mularczyk cz. 1. Świadkowie Epoki

Nagranie zrealizowane przez INSTYTUT PILECKIEGO w ramach projektu ŚWIADKOWIE EPOKI.

Witamy na kanale Świadkowie Epoki. Jeśli uważasz materiał za WARTOŚCIOWY prosimy o "ŁAPKĘ W GÓRĘ". Zapraszamy też do oglądania innych nagrań z kanału "Świadkowie Epoki".
Prosimy o SUBSKRYPCJĘ, pozwoli nam to rozwinąć kanał i dzielić się coraz ciekawszymi historiami.
Zachęcamy też do podzielenia się swoją opinią w KOMENTARZACH. A może znasz kogoś, kto mógłby opowiedzieć nam swoją historię? Pisz do nas na adres: swiadkowieepoki@instytutpileckiego.pl

Nasz dzisiejszy bohater:
Andrzej Mularczyk (ur. 1930 w Warszawie), pisarz, scenarzysta, autor słuchowisk radiowych. W czasie II wojny światowej mieszkał w Konstancinie-Jeziornej, w willi Boryczówce, którą jego ojciec tak nazwał na cześć swojej rodzinnej wsi. Ich dom był miejscem spotkań elity poetyckiej ówczesnej Warszawy, na spotkaniach literackich bywali tam przedstawiciele pism konspiracyjnych „Sztuka i Naród” oraz „Dźwigary”. Jednocześnie wszyscy ci literaci byli członkami Armii Krajowej i działali w podziemiu – 13-letni Andrzej Mularczyk chłonął atmosferę tych spotkań. Jednocześnie w Boryczówce znajdowała się radiostacja AK. Niestety Niemcy wykryli radiostację i aresztowali dwóch obsługujących ją żołnierzy podziemia, zostali po dwóch tygodniach rozstrzelani. Na szczęście dla Mularczyków, radiostacji nie znaleziono i w nocy p. Andrzej wyniósł ją w bezpieczne miejsce. Podczas spotkań konspiracyjnych w Boryczówce bywał również kolega Grzegorz, który po wojnie pracował w Urzędzie Bezpieczeństwa i zamordował podczas kłótni swoją narzeczoną. Pewnego dnia Andrzej Mularczyk był świadkiem, jak Niemiec zastrzelił żydowskiego chłopca. Musiał go pochować, jednocześnie zaobserwował, że mrówki omijają plamę krwi pozostawioną przez zabitego. To zainspirowało go do napisania opowiadania, którym w wieku 13 lat debiutował na łamach podziemnego pisma „Dźwigary”. Miesiąc przed wybuchem Powstania Warszawskiego do Zgorzały koło Piaseczna przyjechali przedstawiciele pism „Sztuka i Naród” oraz „Dźwigary” i rozegrali na łące mecz piłkarski. Andrzej Mularczyk, już po swoim debiucie literackim, zagrał w tym meczu jako bramkarz (po wojnie grał na tej pozycji w RKS Mirków). Dla wielu uczestników był to ostatni mecz w życiu – polegli w Powstaniu Warszawskim jeszcze tego samego lata.

Copyright by Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego.

Видео Widziałem śmierć żydowskiego chłopca - Andrzej Mularczyk cz. 1. Świadkowie Epoki канала Świadkowie Epoki