Η Γιοβάννα τραγουδάει Αττίκ

«Λησμόνησα το χρώμα τών μαλλιών της, ξεχνώ αν ήταν μαύρα ή καστανά. Λησμόνησα την γλύκα τών φιλιών της, μπερδεύω αν είχε μάτια γαλανά. Ο καιρός επέρασε κι η καρδιά μου γέρασε κι η μαύρη λησμονιά με το φτερό της, έσβησε τα γράμματα που έγραψα με κλάματα, στην πλάκα τής αγάπης μου τής πρώτης». Έτσι ξεκινάει ένα από τα ωραιότερα τραγούδια τού Αττίκ (1885-1944). Σε εκείνη την προπολεμική, ρομαντική ακόμη Αθήνα, κάποιοι ερωτύλοι τραγουδοποιοί σαν τον Κλέωνα Τριανταφύλλου (Αττίκ) ή τον επίσης καρδιοκλέφτη και πολυχαϊδεμένο Χρήστο Χαιρόπουλο, τις προσωπικές τους ιστορίες τις έκαναν τραγούδια. Να λοιπόν τώρα το ρεφραίν από το τραγούδι «Κι όμως κάτι μέσα μου έχει μείνει, που ούτε ο χρόνος, ούτε η λησμονιά δεν σβήνει». Όπως το τραγούδησε η Γιοβάννα το 1977 στην «Μουσική βραδιά» με θέμα αγάπες. Ο πιανίστας Λούκας συνοδεύει, τού Λάκη Καλύβα η φωτογραφία, Βαγγέλης Πατέλης στον ήχο, ΚατερίναΚατωτακη στην οργάνωση τής παραγωγής. Και Γιώργος Μίχος ο σκηνοθέτης.

Видео Η Γιοβάννα τραγουδάει Αττίκ канала Γιώργος Παπαστεφάνου