The rose ~ Το τριαντάφυλλο.

This song is from the theatrical production Doña Rosita the Spinster ( in Spanish: Doña Rosita la soltera) which is a period play by the 20th-century Spanish dramatist Federico García Lorca. It is subtitled "The Language of the Flowers" and described as "a poem of 1900 Granada, divided into various gardens, with scenes of song and dance". It was written in 1935 and first performed in the same year.
Lorca's libretto and song lyrics were translated into Greek by Alexis Solomos and Akos Daskalopoulos and in 1959 it received it first staging in Greece at the Greek National Theatre.
This particular recording of the song by Fleury Dadonaki was heard at the second staging of the play by Alexis Solomos, in 1983.

English Lyrics - The rose

It is blood-red as it opens in the morning
And dew dares not to touch it for fear that she will burn.

At midday it is open like a coral, like a child
Enchanted now the sun inclines to gaze at it a while.

As daylight drifts away above the violet coloured waters
It is pale and slowly whitens like a sea-shell on the sand.

As evening falls and flutes are sounding sweetly from the sky
While stars across the firmament are twinkling there on high.

Before their song is finished and winds no longer play
In deepest darkness silently it slowly fades away.
_________________________________________________________________

Από τη θεατρική παράσταση "Δόνα Ροζίτα, η γεροντοκόρη" ή «η γλώσσα των λουλουδιών» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που πρωτοανέβηκε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1959 από το Εθνικό Θέατρο. Μετάφραση και απόδοση των στίχων του Λόρκα από τον Αλέξη Σολωμό και Άκο Δασκαλόπουλο.
Η συγκεκριμένη ηχογράφηση του τραγουδιού με την Φλέρυ Νταντωνάκη ακουγόταν στο δεύτερο ανέβασμα του έργου από τον Αλέξη Σολωμό και το Προσκήνιό του, το 1983 στο θέατρο Διονύσια.

Είναι κόκκινο σαν αίμα σαν ανοίγει το πρωί,
κι η δροσούλα δεν τ' αγγίζει από φόβο μην καεί,
ανοιχτό το μεσημέρι σαν κοράλλι, σαν παιδί,
μες στα τζάμια, μαγεμένος, σκύβει ο ήλιος να το δει,
άσπρο γίνεται, κι είν' άσπρο, κοχυλάκι του γιαλού,
σαν λιποθυμάει η μέρα στις βιολέτες του νερού.

Κι όταν πια σημάνει η νύχτα, τη φλογέρα τη γλυκιά,
και τ' αστέρια αλλάξουν θέση στ' ουρανού την απλωσιά,
πριν τελειώσει το τραγούδι κι ο αγέρας κοιμηθεί,
μέσα στο βαθύ σκοτάδι σιγανά θα μαραθεί,
πριν τελειώσει το τραγούδι κι ο αγέρας κοιμηθεί,
μέσα στο βαθύ σκοτάδι σιγανά θα μαραθεί.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: Οι γειτονιές του φεγγαριού (1972)
_________________________________________________________________

Το ρόδο δε γύρευε ούτε γνώσεις ούτε σκοτάδι:
σύνορο σάρκας κι ονείρου έψαχνε για κάτι άλλο.

Φ.Γ. Λόρκα

Видео The rose ~ Το τριαντάφυλλο. канала zeena61