Betar – Żydzi zapomniani. Rozmawia dr Piotr Gontarczyk i Oliver Pochwat

Betar to przedwojenna rewizjonistyczna organizacja żydowska założona przez Włodzimierza Żabotyńskiego. Związek, który swoją nazwę przyjął od Józefa Trumpeldora z powodu II wojny światowej oraz lewicowej propagandy jest dziś całkowicie zapomniany. Organizacja żydowskiej młodzieży działała na cały świecie, a liczbę członków szacuje się na 70 tys.
Głównym celem Betar jako organizacji było stworzenie własnego państwa w Palestynie na ziemiach, które historycznie należały do Izraela. Członkowie Betar’u szkoleni w rzemiośle oraz walce przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego byli gotowi na walkę o własną państwowość.
W 1987 r., z inicjatywy Teodora Herzla powstała Światowa Organizacja Żydów, która zajmowała się przeistoczeniem pomysłu utworzenia państwa w Palestynie w czyn.
Jesienią 1917 r. liderom syjonistów wydawało się, że sukces. Rząd Wielkiej Brytanii, w osobie ministra spraw zagranicznych Arthura Balfoura, ogłosił deklarację, która mówiła o poparciu dla „ustanowieniu w Palestynie narodowego domu dla narodu żydowskiego”. Londyn pozwolił również na utworzenie w ramach armii brytyjskiej ochotniczego Legionu Żydowskiego.
Licząca raptem pięć tysięcy żołnierzy formacja wykazała się szaloną odwagą i męstwem w walkach z Turkami na Ziemi Świętej w 1918 r. Zakończenie I wojny światowej i przyznanie przez Ligę Narodów kontroli nad Mandatem Palestyny Anglikom spotkało się z wielkim optymizmem. Syjoniści oczekiwali przyśpieszenia tempa żydowskiej kolonizacji oraz realizacji deklaracji Balfoura. Czekało ich gorzkie rozczarowanie…
Betar w swojej ideologii zakładał kształcenie i wychowanie żydowskiej młodzieży. Ideały i ideologia Betaru zakładała stworzenie „Nowego Żyda”. Człowieka dumnego ze swojego pochodzenia, który odrzuca „niewolniczą mentalność”, jak również „plugastwa getta”. Żydzi należący do tej organizacji mieli zakaz spożywania alkoholu, odwiedzania barów, nie pozwalano na publicznie przeklinanie. Trzeba było także trzeba było szanować święta żydowskie. Na obozach oprócz nauki „zawodu” wykładano również hebrajską literaturę, poezję i kulturę.
Betar w swojej ideologii krytykował ideę asymilacji kulturowej. Zdaniem członków Betaru, Żydzi powinni reprezentować swój naród, a nie odcinać się od niego. Wychowanie w Betarze kształtowało patriotyczne postawy, oddanie państwu i narodowi. Betar stanowił pewnego rodzaju „kuźnię” przyszłych elit.
To, co wyróżnia Betar na dla innych organizacji żydowskich w okresie dwudziestolecia międzywojennego to wierność i lojalność względem Polski. Członkowie tej formacji uczestniczyli w świętach państwowych. Składali wieńce i oddawali hołd przy pomnikach i na mogiłach bohaterów powstań oraz legionistów. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w synagogach w całej Polsce modlono się w jego intencji. Członkowie Betaru zapopali również w Kopcu Piłsudskiego w Krakowie piasek z Palestyny.
Betarczycy w II RP brali również aktywny udział w życiu kulturalnym, politycznym i społecznym. Ruch ten poprzez swoją postawę względem Polski zyskał szacunek, nawet wśród antysemickiej pracy. Co ciekawe polskie organizacje nacjonalistyczne aktywnie współpracowały z Betarem. Sami członkowie Betaru niejednokrotnie brali udział w demolowaniu lokali czy rozbijaniu komunistycznych manifestacji.

Видео Betar – Żydzi zapomniani. Rozmawia dr Piotr Gontarczyk i Oliver Pochwat канала wSensie.tv