TEHRAN 2021 - Walking in Jamshidieh Park / تهران، پارک جمشیدیه

Jamshidieh Park (or Jamshidieh Stone Garden), is a park located in the neighbourhood of Niavaran at the base of Kolakchal mountain.

Follow me on:
https://www.instagram.com/BahadorHadizadeh/
https://www.facebook.com/BHZpictures
https://www.linkedin.com/in/bahador-hadizadeh-13aa81b8/

#tehran #iran #citywalk

History of the park:
The premises was established as a private garden by the Qajar prince and engineer Jamshid Davallu Qajar during the Pahlavi era, the garden was dedicated to Farah Diba, the empress of Iran. The Stone Garden became a public park in 1977, it was reconstructed and expanded 16 hectares with the addition of Ferdowsi garden in 1995.

The stone garden's main waterfall and pond are central to the garden's design, the walk paths accommodate a network of small and narrow channels that bring water from the pond to the lower areas of the park, creating smaller water features. There are numerous restaurants, traditional teahouses (houses of culture which represent the diversity of Iran's ethnic and tribal heritage), picnic areas, and hiking trails from the lower area of the park all the way up to the top of the mountain. There is also a classically designed open air amphitheatre.
بوستان جمشیدیه یا پارک سنگی جمشیدیه یکی از بوستان‌های تهران است که در ناحیه ۴ و منطقه ۱ شهرداری تهران و در بخشی از اراضی باغ‌های دولو قرار دارد. این پارک روزگاری متعلق به خاندان دولو بود که در دوره قاجار می‌زیستند. بوستانی که امروزه به آن «پارک جمشیدیه» می‌گویند، در واقع متعلق به فردی به نام جمشید دولو قاجار بوده‌است. املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو از مشهورترین خانواده‌های وابسته به قاجار، سند خورده بود، در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه هم نام جمشید دولو قاجار به عنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده‌است، مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید.

در ابتدا قرار بود که بنای یک سرای سالمندان در آن طرح‌ریزی شود؛ اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت و سال ۱۳۵۶ این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و به یکی از جاذبه‌های گردشگری و جاهای دیدنی تهران تبدیل شد.

بوستان جمشیدیه از بدو تأسیس، ۲ بار بازسازی شده‌است، اما طراحی اصلی آن را کامران دیبا انجام داده‌است. وی در ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۳۵، تحصیل در رشته معماری در دانشگاه هاروارد را در شهر واشینگتن دی. سی. آغاز کر. او نقاش، شهرساز و معمار نوگرا و صاحب سبک ایرانی است که بناهای زیبا و ماندگاری همچون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای دانشجو، پارک شفق و غیره را در کارنامه خود دارد.

در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به وسعت پارک جمشیدیه افزوده شد که قسمت الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، به نام «فردوسی» مزین شد؛ بوستان سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن به کار رفته، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است.

این پارک با مساحتی حدود ۱۰ هکتار در محله جمشیدیه و در شمال خیابان نیاوران قرار دارد. پارک جمشیدیه از شمال به کوه کلک‌چال، از جنوب به باغ دولو، از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلک‌چال محدود است.

از ویژگی‌های این پارک، دریاچه، آبشار مجاور و نیز آب‌نماهای سنگی است که جلوه‌ای خاص دارند. این پارک در ابتدای مسیر اصلی صعود به پناهگاه کُلَک‌چال قرار دارد و کوهنوردان بسیاری از این مسیر برای صعود به آن استفاده کنند.

پارک جمشیدیه دارای چهار در ورودی است که ارتفاع در ورودی اول از سطح دریا ۱۸۲۰ متر و بالاتر از آن ۲۱۰۰ متر می باشد.

بر طبق نظرسنجی انجام شده مرکز تحقیقات و مطالعات رسانه‌ای همشهری، بوستان جمشیدیه پس از بوستان ملت دومین پارکی است که یک شهروند تهرانی به یک میهمان غیر تهرانی معرفی می‌کند.

از طراحان دیگر بوستان جمشیدیه از غلامرضا پاسبان حضرت، روح‌الله نیک خصال و محمد برقعی میتوان نام برد.

برخی از مجسمه‌های سنگی موجود در این پارک توسط ناصر هوشمند وزیری مجسمه‌ساز بزرگ ایرانی ساخته شده‌است.

Видео TEHRAN 2021 - Walking in Jamshidieh Park / تهران، پارک جمشیدیه канала Bahador Hadizadeh