Yedi Uyuyanlar (EFES İZMİR) SELÇUK)

Ashâb-ı Kehf ya da Yedi Uyurlar, Dünya'nın değişik kültürlerinde izlerine rastlanan halkını terk eden bir topluluğun hikâyesidir. Bütün sürümlerin ortak yanı ise halkına yüz çeviren ve onları terk eden bir grup olmalarıdır. Bu hikâyelerin en eski örneği Mahabharata destanındadır.
Ülkemizde dört, dünya da ise toplam 33 mağarası bulunan Ashab-Kehf, birçok inanışta mevcut. Ölümsüz bir uykunun hikayesi, tarih boyunca dilden dile yayılmış ve bazı kültürel miraslarıyla günümüze kadar gelmiş. Peki nedir bu Ashab-ı Kehf olayı?
Hikayeler, birçok dinde ve toplumda farklı anlatılsa da genel hatlarıyla aynı: İçinde bulunduğu toplumdan kaçan ya da kendi toplumuna sırt çeviren 7 kişiden oluşmuş grubun yüzyıllarca uyuması... Yedi Uyurlar hikayesinin temeli Hristiyanlık'a dayanır ve 7 kişinin hikayesinden yola çıkıldığı için 'Yedi Uyurlar' ismini alır. Hikayenin bir başka ayrıntısı da bu kişilerin peşine takılan köpeğin (İslam'daki adı Kıtmir) cennete gittiğidir.
Rivayete göre bu kişilerin başkaldırma sebebi; İbrahim, Musa ve İsa'nın dinine inanmak istemeleriymiş. Aradan geçen 300 yıl, Maximilian ve arkadaşlarına sadece bir gece gibi gelir. Dışarıya çıkan Maximilian alışveriş yapmak için eski parayı uzatır, ancak esnaf paranın hazine olduğunu düşünerek askerlere haber verir. Maximilian ve arkadaşlarının başına gelen bu olay ilk başta yalan sanılsa da herkes tarafından mucize olarak kabul edilmeye başlar.

Kuran'da bi surede geçen Yedi Uyurlar efsanesiAshab-ı Kehf olarak, 'Kehf Suresi'nde yer alıyor. Ancak kutsal kitapta da olayın gerçekliliği konusunda kesin bir şey söylenmezken sadece rivayete dayandırılıyor. Hikayeye göre:

Afşin şehrinde yaşayan Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernuş, Debernuş ve Şazenuş adlı 6 kişi Putperestliği bırakarak din değiştirir. Ancak hükümdar bunu kabul etmeyerek herkesi putperest yapmak ister. Altı genç bu zorlamayı reddederek hükümdardan kaçar ve ibadet etmek için bir dağın yolunu tutarlar. Bu sırada Kefeştetayyuş adlı çoban ve köpeği Kıtmir de gençlere katılarak Yedi Uyurlar'ı oluştururlar.

Dağa yaklaşan Yedi Uyurlar bir mağaraya girerler. Mağarada dua eder ve merhamet dilerler. O sırada hükümdarın askerleri bu gençleri mağaraya hapsederek onları ölüme terk eder. 300-309 yıl arası arası derin bir uykuya dalan gruba bu koca yıl sanki bir gece gibi gelir. Şehre inmek için yola çıkan Yemliha, karşısında bambaşka bir şehir görünce bir şeylerin ters gittiğini anlar. Dönemin hükümdarı ile tanışıp olayları anlattıktan sonra uykusunu alamadığını, yeniden uyumak istediğini söyler ve arkadaşlarıyla yeniden uykuya dalar. Bunun bir mucize olduğunu düşünen halk daha sonra mağaranın önüne mescid yaparak Yedi Uyurlar'ı şereflendirmişlerdir.

Ülkemizde Afşin, Selçuk, (Efes), Lice ve Tarsus'da bulunan mağaralardan en sık ziyaret edileni Tarsus'daki Ashab-ı Kehf olarak biliniyor. Ayrıca Adana'da 'Yedi Kardeşler' adında bir türbede mevcut.

Tam yeri hangisi diye sorarsanız Kuran'daki Kehf sûresinin 17. âyetinde geçen "(Resûlüm! Orada bulunsaydın) güneşi görürdün: Doğduğu zaman mağaralarının sağına meyleder; batarken de sol taraftan onlara isabet etmeden geçerdi. (Böylece) onlar (Güneş ışığından rahatsız olmaksızın) mağaranın bir köşesinde (Uyurlardı)." bölümüne göre Yedi Uyurlar mağarası Lice'deki Ashab-ı Kehf olarak biliniyor.

Видео Yedi Uyuyanlar (EFES İZMİR) SELÇUK) канала Birol Dönmez