Neşet ERTAŞ

Bozkırın tezenesi, gönüllerin göçmeni, telinde hüzün, sözünde dert…

Kendi kendine sazı ve melodiyi keşfetmiş bir Anadolu rüzgârı... Her tınısı, her sözü, unutulmuş toprakların hatırasını, yitip gitmiş aşklar ve emeklerle örülü bir dünyanın kapısını aralar... O, Anadolu’nun kalbine işleyen bir destan, türküsüyle yaşayan bir efsane...

1938’de Kırşehir’in Çiçekdağı’nda, yoksul bir köy evinde doğdu. Daha çocuk yaşta, düğünlerde zil, darbuka çalarak başladı hayata. Okula hiç gidemedi ama kemanı, cümbüşü, sazı kendi kendine öğrendi.

Babası Muharrem Ertaş’ın gölgesinde büyüdü, onu aşarak kendi ışığını yaktı. 1950’lerde TRT Ankara Radyosu’nda söylediği “Geleli gülmedim ben bu cihana” ile tüm Türkiye onu duydu. 1957’de ilk taş plağını yaptı.

1960’lardan itibaren sadece türkü söylemedi, kendi şiirlerini de yazdı. Mahlasını “Garip” koydu. Çünkü garipti… Anadolu’nun garibi, gönlün garibi, insanlığın garibi. Yoldaşları saz oldu, dertleri söz.

Almanya’daki işçi salonlarında da çaldı, Harbiye Açıkhava’da da. UNESCO, “Yaşayan İnsan Hazinesi” ilan etti. Ama o, kendisine verilen “Devlet Sanatçısı” unvanını reddetti. Çünkü hep şöyle dedi: “Ben halkın sanatçısıyım.”

“Ah yalan dünya” derken sadece bir türkü söylemiyordu. Hayatın ta kendisini, bir ömrün acısını, umudunu, aşkını, yoksulluğunu dillendiriyordu. Bu yükselen türküler, koca millete ışık oldu.

25 Eylül 2012’de… İzmir’de bir hastane odasında aramızdan ayrıldı.� Bugün tam 13 yıl oldu.
Anadolu’nun sazı, sesi, sözü…� Bozkırın tezenesi.

#NeşetErtaş #BozkırınTezenesi #Türkü #Anadolu #Garip #Kırşehir #Çiçekdağı #MuharremErtaş #Bağlama #Bozlak #UNESCO #YaşayanİnsanHazinesi #TürkHalkMüziği #AnadoluOzanı #HalkınSanatçısı #TürküSevdamız #AhYalanDünya #AhirimSensin #AcemKızı #TürkMüziği #TürkKültürü

Видео Neşet ERTAŞ канала Hatırlatalım Dedik