Χειροτονητήριος λόγος του θεοφιλεστάτου επισκόπου Ευμενείας Ειρηναίου

Στη δεξίωση που παρετέθη στο Ευγενίδειο κτήριο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο νέος Επίσκοπος Ευμενείας Ειρηναίος εξέφρασε την αφοσίωση και τον σεβασμό του στο πρόσωπο του Παναγιωτάτου και ευχαρίστησε τους Συνοδικούς Αγίους Αρχιερείς για την εκλογή του καθώς και εκείνους που συμμετείχαν στην χειροτονία του.

“Υψίστη η διαγενομένη μοι τιμή! Μέγιστον, όμως, και το βάρος της ευθύνης της αρχιερατικής διακονίας και μαρτυρίας! Πολλώ δε, μάλλον, όταν η σκυτάλη αυτής παραδίδεται ενταύθα, εις τας αυλάς της Μητρός Εκκλησίας, της Πρωτοθρόνου εν τιμή, εν ευθύναις και εν θυσίαις. Ενταύθα! Εις την Κωνσταντινούπολιν!

Εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου του Γένους ημών, εις το ιστορικόν της Ορθοδοξίας Κέντρον! Εις το τα-πεινόν και μαρτυρικόν Φανάριον, την σταθηράν και ακλινή πυξίδα της νοητής νηός της κατά ανατολάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας! Ενταύθα! Όπου και το ιερώτατον σύμβολον της νεοτέρας ιστορίας του Γένους ημών, η επί σχεδόν δύο εκατονταετίας εσφραγισμένη πύλη του μαρτυρίου του Αγίου Ενδόξου Ιερομάρτυρος Γρηγορίου του Ε΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, η οποία βοά ασιγήτως προς πάντας διά της ευλάλου αυτής σιωπής ότι «ως φοβερός ο τόπος ούτος»!

Και εις τον φοβερόν και καθηγιασμένον τούτον τόπον, εις τα ενδότερα του ιλαστηρίου του Πανσέπτου Πατριαρ-χικού Ναού του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, διά της χάριτος του πανσθενουργού και τελεταρχικού Παναγίου Πνεύματος, έλαβον, εκ των παναχράντων και τιμίων χειρών του Πατριάρχου μου, το μέγα της Αρχιερωσύνης αξίωμα και κατέστην μέλος της τιμίας Ιεραρχίας του Πρώτου εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία Θρόνου”.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο νέος Επίσκοπος, τόνισε:

“Ενταύθα, εις την Επτάλοφον Βασιλεύουσαν Πόλιν, εις το πανίερον τούτο της Ορθοδοξίας Κέντρον, του οποίου την δόξαν αντιλαλούν οι αιώνες, αναζή, κατά τον αλή-στου μνήμης Νικομηδείας Συμεών, το πνεύμα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και ρυθμίζεται η ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις ανακαίνισιν και νέαν απάνθισιν.

Η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία γνωρίζει πως να αγαπά, γνωρίζει πως να συγχωρή, γνωρίζει να περιμένη, διότι γνωρίζει καλώς την ταυτότητά της. Δεν αποκάμνει, δεν κάμπτεται, δεν νικάται. «Δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών.».

Διότι, όπως και πάλιν αναφέρει ο της Νικομηδείας μακαριστός Μητροπολίτης Συμεών: «υπεράνω του θεοτεύκτου τούτου θεσμού αγρυπνεί ο Δομήτωρ της Εκκλησίας, ο αόρατος Θεός. Και εις την μυροβόλον αύραν της ανοίξεως, εις το άσμα της αηδόνος, εις το κελάρισμα του ρυακιού, αντιλαλεί η θεική φωνή: «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.».

Αύτη υπήρξεν ανέκαθεν η αποστολή αυτής. Και η αυτή παραμένει έως της σήμερον και θα συνεχίση έως της συντελείας του αιώνος. Διό και οι διάκονοι του μυ-στηρίου τούτου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, κατά το παράδειγμα του Κυρίου ημών, «αγαπώσι πάντας και υπό πάντων διώκονται, αγνοούνται και κατακρί-νονται, θανατούνται και ζωοποιούνται, πτωχεύουσι και πλουτίζουσι πολλούς• πάντα υστερούνται και εν πάσι περισσεύουσι• ατιμούνται και εν ταίς ατιμίαις δοξάζονται, λοιδορούνται και ευλογούσιν, υβρίζονται και τιμώσιν, πολεμούνται και διώκονται και την αιτίαν της έχθρας ειπείν οι μισούντες ουκ έχουσι», ως αναφέρεται εις την Προς Διόγνητον Επιστολήν.

Διό, και πάλιν και πολλάκις, ευχαριστώ Υμάς, Παναγιώτατε και Θειότατε Πάτερ και Δέσποτα, διά την υψίστην προς εμέ τιμήν όπως καταστώ κοινωνός και συγκυρηναίος του σταυρού του πάθους και του μυστηρίου του Θρόνου τούτου και υπόσχομαι, ενώ-πιον του ζώντος Θεού, την διά βίου αφοσίωσιν και υπακοήν μου εις Υμάς και εις την Μητέρα Εκκλησίαν. «Ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου», έως ου αναλωθώ όλως υπέρ της Μητρός Εκκλησίας, διά την οποίαν επιθυμώ να είμαι και να γίνωμαι χαρά και γλυκασμός. Προσέτι ευχαριστώ και ευγνωμονώ Υμάς διά την δοθείσαν μοι Πατριαρχικήν εντολήν και ευλογίαν, όπως συνεχίσω την διακονίαν μου εις την καθ’ ημάς Ιεράν Πατριαρχικήν και Σταυροπηγιακήν Μονήν, ήτις επλήρωσεν χαράς και ευφροσύνης την καρδίαν μου. Εύχεσθε, παρακαλώ, διά την κατά Θεόν προκοπήν της ημετέρας συνο-δείας. Η ποίμνη μικρά, «αλλ’ ουκ επί κρημνώ φερομένη», ως λέγει ο Υμέτερος προ-κάτοχος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

«Στενή μοι η μάνδρα, πλην» ευχαίς Υμών «λύκοις ανεπίβατος• ου παραδεχομένη ληστήν ουδ’ υπερβαινομένη κλέπταις ξένοις.».

Ωσαύτως παρακαλώ τους περί Υμάς Σεβασμιωτάτους Συνοδικούς Αγίους Αρχι-ερείς, οίτινες, αποδεχθέντες ευμενώς την πρότασιν Υμών, ομοφώνως εξέλεξαν την ελαχιστότητά μου εις το του Επισκόπου αξίωμα, όπως δεχθούν την έκφρασιν των πλέον ειλικρινών ευχαριστιών μου και την υιικήν μου ευγνωμοσύνην διά την επιδει-χθείσαν προς το ταπεινόν μου πρόσωπον τιμήν και εμπιστοσύνην”.

Видео Χειροτονητήριος λόγος του θεοφιλεστάτου επισκόπου Ευμενείας Ειρηναίου канала Antonis Tzatzanis