Χοροί Καρύστου: " ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΣ "

Από την εκδήλωση του Π.Σ.Ζ. "Σαν Παλιό Ραδιόφωνο" στις 20-03-2011 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών!
Κλαρίνο: Θ.Χαλιγιάννης,Β.Παπαγεωργίου,Τρομπέτα: Σ. Δράμαλης,Βιολί: Κ.Καραπάνος,Κρουστά: Α.Ντάφλος,Λαούτο: Φ.Παπαζήκος,Τραγούδι: Ι.Παπακώστας, Γ.Πατσιούρας, Π. Λάλεζας.
Χοροδιδάσκαλος: Γιάννης Τριφύλλης
Η φετινή εκδήλωση παρουσίαζε «μέρες ραδιοφώνου». Αυτό σημαίνει για το Ζαγόρι τον προσανατολισμό μας στις δεκαετίες κυρίως του ΄50 και του ΄60. Γεγονός που μας ανάγκασε να ήμαστε συνεπείς προς την ιστορική αισθητική του χωροχρόνου. Τις δεκαετίες αυτές, αλλά και πολύ νωρίτερα (από το 1860 και μετά) οι ενδυματολογικές επιλογές στο Ζαγόρι είναι καθαρά αστικές.
Πέρα όμως από την επιθυμία μας και την υποχρέωσή μας να σεβαστούμε την ιστορικότητα του θέματος υπάρχει ένα πιο σφαιρικό σκεπτικό που μας οδήγησε στις συγκεκριμένες επιλογές.
Η έννοια του πολιτισμού είναι πολύ ευρύτερη της έννοιας της παράδοσης καθώς περιλαμβάνει και τις διαστάσεις του παρόντος και του μέλλοντος, πέρα από κείνη του παρελθόντος. Οπότε ένας Σύνδεσμος, που φέρνει την επωνυμία πολιτιστικός, οφείλει να διαχειριστεί ισορροπημένα και τις τρεις αυτές διαστάσεις του χρόνου.
Η εξέλιξη είναι μια διαδικασία επιλεκτική: η φορεσιά, όσο όμορφη κι αν είναι κι όσο κι αν μας συνδέει με ένα παρελθόν απόλυτα σεβαστό, ως δυσλειτουργική εγκαταλείφθηκε με την πάροδο των χρόνων και αποτελεί απλά ένα μουσειακό δεδομένο. Η αισθητική όμως του φολκλόρ τείνει να γίνει μονόδρομος για όλες τις πολιτιστικές ομάδες, όταν η θεματική τους έχει να κάνει με το δημοτικό τραγούδι και το χορό. Οπότε συνειρμικά συνδέεται ένα μουσειακό δεδομένο, όπως η ενδυμασία, με τη δημοτική μουσική και το τραγούδι, που στο Ζαγόρι είναι πραγματικά ζώσα, καθώς τη βιώνουμε στα πανηγύρια μας και στα γλέντια μας. Ζει μέσα μας και ζούμε μέσα σ'αυτή ως άνθρωποι της 21ης χιλιετίας όμως.
Η εμφάνιση του χορευτικού μας χωρίς παραδοσιακές στολές δε συνεπάγεται απαραίτητα πάγια τακτική μας και στο μέλλον, αλλά εναλλακτική πρόταση. Κι αν θέλουμε κάθε πρότασή μας να είναι κι ένα κάλεσμα στις νέες γενιές, που ολοφάνερα απομακρύνονται από το σώμα της παράδοσης (καθώς αρνούνται να πάρουν μέρος σε κάποιου είδους «μνημόσυνο» που τις εξαναγκάζουμε) θα πρέπει να αποσυνδέσουμε - έστω και πειραματικά -- ένα νεκρό από ένα ζωντανό κομμάτι της. Και θα είμαστε πραγματικά θλιβεροί αν αποφασίζαμε ότι η ομορφιά και η αρμονία τελειώνει στην κεντημένη ποδιά.
Οι φορείς πολιτισμού σε χρόνους ολοφάνερα, προκλητικά και οδυνηρά απολίτιστους, οφείλουν όχι μόνο να είναι απλοί διαχειριστές και αχθοφόροι του παρελθόντος, αλλά να χαράζουν πορείες και να γίνονται πνευματικοί ταγοί, χωρίς εμμονές και παρωπίδες έστω κι αν αυτό συνεπάγεται κάποιο κοινωνικό κόστος.

Видео Χοροί Καρύστου: " ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΣ " канала ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΖΑΓΟΡΙΣΙΩΝ