Մեկ օր Վանի թագավորությունում, հեղ.՝ Արեգ Քեշիշյան, 6-րդ դաս., «Մխիթար Սեբաստացի»կրթ., Միջին դպրոց

Մեկ օր Վանի թագավորությունում, հեղ.՝ Արեգ Քեշիշյան, 6-րդ դաս., «Մխիթար Սեբաստացի»կրթ., Միջին դպրոց
Պատմում է Արեգ Քեշիշյանը. «Էրեբունի թանգարանի առեղծվածը»:Սա Արեգի վավերագրական-ստեղծագործական սցենարի հիման վրա նկարած մուլտֆիլմ է, ստեղծած կերպարների հեղինակն էլ հենց Արեգն է, աշխատել է Ռուբեն սարգսյանի հետ:
«Ես ու Էրեբունի թանգարանի վերակազմող ճարտարապետ Ռուբեն Սարգյանը թանգարանում ուսումնասիրում էինք Վանի Թագավորության ժամանակաշրջանը։ Ռուբենը Արգիշտի արքայի թողած սեպագիր արձանագրության վրա ցուցափայտով սեպագրերն էր բացատրում ինձ, երբ հանկարծ մարախուղ հայտնվեց և մենք ընկանք գետնին, երբ բացեցի աչքերս, գլուխս մի փոքր պտտվում էր, փորձեցինք կանգնել և զարմանքից քարացած մնացինք։ Մենք հայտնվել էինք Էրեբուի ամրոցի սյունազարդ դահլիճում։ Դահլիճում կային փայտե սյուներ, արևի սկավառակի նկարներով դրոշներ, պատերին սիրուն որնանկարներ։ Մենք հասկացանք, ընկել ենք Վանի թագավորթյան ժամանակաշրջան…

Մենք ապշած ու հիացած նայում էինք որմնանկարներին, երբ դահլիճ վազելով ներս մտավ մի փոքրիկ տղա։ Նրա ձեռքին փայտե թուր կար։ Ես ու Ռուբենը փոքրձցինք թաքնվել, որպեսզի չվախեցնենք երեխային։ Մեկ էլ երեխայի ետևից ներս մտան երկու տարօրինակ մարդիկ, ես ու Ռուբենը հասկացանք, որ նրանք ուզում էին գողանալ փոքրիկին։ Ռուբենը շատ արագ նրանցից մեկի վզից բռնեց ու գցեց գետնին, ես էլ մյուսին կարողացա գցել Թաեքովոնդոյի ոտքի հարվածով։ Մեր աղմուկից դահլիճ վազեցին արքան, թագուհին և մի քանի զինվորականներ։ Պարզվեց, երեխան թագաժառանգ Սարդուրի Բ ֊ն էր, իսկ գողերը ասորիներ էին։ Մենք Արգիշտի Ա֊ ֊ի ժամանակաշրջան էինք ընկել…

Արքան մեզ շնորհակալություն հայտնեց ու հրավիրեց արքայական ընթրիքի։ Ռուբենը Արգիշտի արքայի հետ սկսեցին քննարկել երկրի վիճակը։ Ես ու Սարդուրին դուրս եկանք։

Սկսեցինք պտտվել ամրոցի շուրջ։ Կանգուն ամրոցը հզոր ու գեղեցիկ էր։ Սարդուրին ինձ ցույց տվեց հողի տակ պահվող մեծ գինու կարասներ։ Ուրարտույում այդպես էին անում, որպեսզի գինին սառը մնար։

Դրսում Արգիշտի արքայի ձիերն էին կանգնած, նրանց կրծքավանդակը պաշտպանված էր գեղեցիկ մետաղական զարդով, որպեսզի նետը չխոցի, աչքերի մոտ կային հատուկ հարմարանքներ, որպեսզի ձիերն ուղիղ նայելով քայլեին ու չթեքվեին։

Ամրոցի կողքին Սուսի տաճարն էր’ գեղեցիկ կապույտով ներկված, տանիքի վրա Խալդիի նիզակի սայրն էր։ Սուսիի տաճարի մոտ կային մեծ վահաններ։ Մենք ներս մտանք։ Ներսում պատերին պատկերված էին Վանի թագավորության երեք գլխավոր աստվածները’ Խալդին, Շիվինին և Թեյիշեբանին։ Պարզվեց քրմապետը պետք է արարողություն սկսի և սպասում է արքային։ Երբ արքան Ռուբենի հետ ներս մտավ, քարմապետը սկսեց իր աղոթքը։ Այդ պահին նորից ծուխ բարձրացավ ու մենք ընկանք Էրեբունի բլրակ, հենց նույն հատվածում, որտեղ տեղակայված է եղել Սուսիի տաճարը…»

Աղբյուրներ֊ Պատմվածքը գրելիս օգտվել եմ Ռուբեն Սարգսյանի «Էրեբունուց Թեյշեբանի» եռաչափ վերակազմությունների պատկերագրքից։
Արեգ Քեշիշյան, 6-րդ դասարան

Видео Մեկ օր Վանի թագավորությունում, հեղ.՝ Արեգ Քեշիշյան, 6-րդ դաս., «Մխիթար Սեբաստացի»կրթ., Միջին դպրոց канала Stella Mnacakanyan