Jan van Delden - Thee drinken.

Jan en de Kunst van het Theedrinken

Een kokendhete mok thee en lippen die de mok licht raken. Een van pijn en schrik vertrokken hoofd. 'Au', zegt Jan, 'ik verbrand mijn mond.' Wie wist het nou eerder: Jans denken of ons Ervaren zelf? Natuurlijk was dat het laatste waarna Jan als een papegaai kwam vertellen: 'Ik heb mijn mond verbrand.' Als je dat doorziet, dan is Jan al snel een aandoenlijk ventje en niet meer onze basis van zijn. In den Beginne is er alleen een ervaren-zijn waarmee je Jantjesdenken aan de haal gaat door het als 'bevroren' ervaring in ons Jantjesdenken denken op te slaan. Dat moet het wel, want jantje is nooit aanwezig in ons ervaren-zijn en heeft daar dus geen flauw benul van. De bedoeling is dus om de dualiteit als waar te breken, om zo dat ervarenheid-zijn in ons weer terug te vinden tijdens de schijnbare ervaringen. Zou je elke keer wanneer de ervaringen zich kenbaar maken het ervaren-zijn in ons zien, dan breek je de ervaringen af als waar omdat je niet de ervaring, maar het ervaren-zijn als eerste ziet. Als je daar je aandacht op leert richten en houden, dondert de structuur van de hele dualiteit, als zou die echt zijn, in elkaar.
Je zelf ook zo ervaren? Water op het vuur, schep je thee er in, even trekken en dan...

Видео Jan van Delden - Thee drinken. канала nooitweggeweest