Poczucie winy.

Życie z poczuciem winy było dla mnie jak jazda na zaciągniętym hamulcu. Uczyłam się zdrowych granic, ćwiczyłam ich wyznaczanie, wkuwałam na pamięć asertywne teksty, tłumaczyłam sobie, że mam prawo postąpić tak czy inaczej. A mimo wszystko za każdym razem, kiedy próbowałam stanąć za sobą, zżerało mnie poczucie winy.
Nawet jak reagowałam adekwatnie, to czułam, że robię coś sztucznego, że tylko gram. Mówiłam, ale nie szło za tym serce, nie towarzyszyła temu potwierdzająca moje słowa postawa ciała. Byłam w swoich pseudo-asertywnych zachowaniach sztuczna i nienaturalna.
To poczucie winy sprawiało, że wolałam żyć po staremu i spełniać oczekiwania innych, niż próbować o siebie walczyć. Po każdej rozmowie telefonicznej z mamą, kiedy mówiłam jej co myślę, jak się naprawdę czuję, dopadało mnie tak silne poczucie winy, że byłam gotowa zrobić wszystko, żeby tylko się go pozbyć. Często przepraszałam tam, gdzie nie było mojej winy, wchodziłam w nienaturalne dla siebie role, żeby tylko przed poczuciem winy uciec…
Teraz wiem, że kluczem do pozbycia się toksycznego poczucie winy jest gniew. To mój gniew przywrócił mnie do życia. Te wszystkie te momenty, kiedy szłam na plażę i darłam się, klęłam i rzucałam kamieniami. To te wszystkie listy, w których toczyłam pianę wściekłości na to, jak mnie traktowano. Te uderzenia poduchą o materac, które pomogły mi odzyskać moją złość, mój gniew, moje prawa i mnie prawdziwą.
Każde moje „tak” na złość było dwoma „nie” na poczucie winy.
Dziś jest lekko.
***************************************************
Moja strona internetowa: http://zapiskiaurory.pl/
Moja strona na FB: https://www.facebook.com/zapiskiaurory/
Kontakt: aurorapisze@gmail.com

Видео Poczucie winy. канала Aurora mówi