Ugryź - Skafander z ognia

Powietrze zabarwione wakacjami wita pierwsze latarnie
z rozpalonego dachu złożone dłonie żegnają tonące Słońce
przez leżących rowerów parking warkot silnika znowu
matki z okien wrzeszczą na dzieci że mają wrócić do domu

matowa postrzelona stal w kolorze miejskiego moro
kryje opancerzoną w kevlar brać biegnącą zaraz obok
jeden z nich w uniformie zatrzymać się ma ogromną ochotę
i swoimi oczami jak równy spojrzeć w twarze nieskończone
zobacz

beton bloku usuń jak warstwę i zobacz że każde mieszkanie
to poznania owoc zrywania świadkiem codziennie są sypialnie
różne światła i farby by skuteczniej precyzyjnie marzyć
naginać wydarzenia szklane do tego co ma się wydarzyć
wzniosły sumienia winne chmury sens rozrzutny udręce ludzi
jak nie oni to ktoś inny wiecznie ostatni będzie się łudzić
jezioro kamieni do życzeń utrzymują się na powierzchni tafli
ich przeznaczenie jest do narzędzi które można w ciele zaszyć

daleko od domu mnie wysłali bym walczył ze spojrzeniami
świadomośniące patrzące do wewnątrz bezsenny naród wybrany
łowcy deja vu jak ja przechodzący przez dni zaklęć ściany
przecież razem w koloseum spełniania snów wszyscy jesteśmy duszami

kruche losy przeplatające oblicze mieniem podobnym do cyfer
otwartych kliszy klatek drzwi lamentu sekwencji szelestów
dzieci grając wiedzą jak kontrolować drugie ciało, nie tak jak rodzice
rasa która zapętli rzeczywistość pokoleniem ćwiczy swe przeżycie

najlepsi wiecznie są potrzebni by poświęcić ich na szczycie
płonący ogon gwiazdy wszystkim chce pokazać jak kończy się życie
z rozdarcia ścieka na plac zabaw płynne światło z krawędzi świata
następnego z adeptów sekretów wyrywania znowu się domaga

rok udowodnił że z zasiek płot obozu koncentracyjnego
tam gdzie spotykał się z rzeką gdzie wszyscy uciekali myślą często
zużywał się dużo szybciej, w miejscu gdzie skupienie osiąga wieczność
w pamięci baraku z dziurawą ścianą obraz stawał się soczewką

tysiąc myśli na raz rzeźbi w macierzy idei ciszą i skupieniem
przekształcona w schody suszarnia na dach lian i drzew pełen
nie wiem jest celem, w opowieści egzoszkielecie patrzę na otoczenie
i wszystko co widzę to dzieło rąk krzyżujących się na wyższe polecenie
razem przeszliśmy dżungle, inteligencja w pomiędzy struktury natury
skutecznie w plastiku ciele jak wąż bezszelestnie wsuwa się do kieszeni
manipulacja to istota przestrzeni, spadając czas na poplątanym węźle gra
zbudowanie piramidy nie jest takie trudne gdy użyjesz do tego innych ciał

bez trzonu obrząd który wszędzie ma dostęp rytuał trwający milenia
wertowanie pustych kartek kulminuje w skrzydeł z papieru postać
poświęcony musi zostać wyćwiczony by spotkaniu ze światłem sprostać
wiklinowy kosz pełen płomieni, niech będzie odpalony pod niebiosa

skafander z ognia testowany w jeziorach lawy pod garażami
kontrolowana ściśle pożoga pod stałym wydarzeń kamuflażem
teraz nie może powinąć się noga za żadne skarby a są takie światy
wśród chmur sztolnia wydobywająca paliwo do unoszącego się nad blokami
lotniskowca na który paznokciami trzeba się dostać, słychać strzały
to z hummera pod klatką, krzyk z okna, przez domofon rzuca obelgami
nienawiść między gatunkami przywiązanych do ziemi i uciekających w niebo
algorytm słowny między głowami zaszedł za daleko, kule odpryskują farbę ze ściany

nieśmiertelne dziecko duszy najbardziej usunąć chcą ci
którzy tych których da się dotknąć najbardziej bronią
w ciele wysoko rośnie bunt na polujących na ikariuszy
na pogiętych skrzydłach ucieczki lot jedyną drogą

rakieta powietrze ziemia to lewiatana bateria działań
zakazy których nie ma, to wszystko jest wyobraźnia
na oczu kolorowych ekranach wolą świata człowiek jak gałąź się spala
i spada, tragedia, zbrodnia wojenna, fotografia

kolejny dla siebie i innych niebezpieczny problem odwieczny
jak zmusić ich wszystkich zdolnych do budowania cudzych wizji
a nie swoich, bardzo im drogich, lecz nie po drodze niestety,
dostrojenie stonowania do życia czerpania przez ucięte ręce

Видео Ugryź - Skafander z ognia канала oogryz