Port morski w Kołobrzegu. Szanty. Żeglujże żeglarzu. .

PODKŁAD MUZYCZNY NALEŻY DO JEGO PRAWOWITEGO WŁAŚCICIELA.

Hej, żeglujże, żeglarzu,
całą nockę po morzu,
hej, hej, lo, lo, lo,
całą nockę po morzu.
Tu-ru-lu, tu-ru-lu.
Jakże ja mam żeglować,
gdy nadchodzi ciemna noc,
hej, hej, lo, lo, lo,
gdy nadchodzi ciemna noc.
Tu-ru-lu, tu-ru-lu.
Zapal świeczkę albo dwie,
przyżeglujesz ty do mnie,
hej, hej, lo, lo, lo,
przyżeglujesz ty do mnie.
Tu-ru-lu, tu-ru-lu.[1], [2], [3]

Około 880 r. na miejscu wcześniejszej osady, na prawym brzegu Parsęty, tam gdzie dziś jest Budzistowo, powstał gród kołobrzeski – znaczący ośrodek rzemieślniczo – handlowy o cechach wczesnego miasta w tym regionie. Na podstawie przedmiotów tu znalezionych w czasie wykopalisk archeologicznych (waga, przedmioty pochodzenia skandynawskiego, ości ryb morskich) sądzić można, że co najmniej dwie funkcje pełnił już wówczas port: handlową i rybacką.
Sto lat później, Pomorze pomiędzy ujściem Odry i ujściem Wisły włączył do swego państwa Mieszko I. Kołobrzeg, położony w środku tego terenu, stał się głównym portem państwa pierwszych Piastów, ważnym szczególnie do kontaktów ze Skandynawią, które były bardzo żywe. Najprawdopodobniej z portu kołobrzeskiego wypłynęła córka Mieszka I Świętosława do swojego małżonka Eryka Zwycięskiego. Potwierdzeniem ważności Kołobrzegu w tamtych czasach jest ustanowienie tu przez Bolesława Chrobrego w roku 1000 stolicy biskupiej dla całego Pomorza.
Na początku XII w. Bolesław Krzywousty dokonał powtórnej ekspansji państwa polskiego na Pomorze. Z jego woli biskup Bambergu Otton powtórnie (tym razem trwale) chrystianizuje tę krainę. Ówczesne źródła informują nas o gospodarczym znaczeniu portu. Najpierw Gall Anonim w opisie wyprawy Bolesława Krzywoustego na Kołobrzeg zamieścił pierwszą w naszej literaturze piosenkę o morzu i rybach. Zapewne chodzi tu o śledzie, gdyż te ryby na wybrzeżu pomorskim wówczas były najpopularniejsze i najbardziej cenione, co potwierdzają inne źródła pisane z epoki oraz materiały archeologiczne. Np. w Kołobrzegu 94,4 % ości rybich znalezionych przez archeologów to ości śledzi.
Kronikarz Herbord tak pisał o przybyciu biskupa Ottona do Kołobrzegu: „Dotarliśmy do Kołobrzegu (…). Ponieważ jednak niemal wszyscy jego obywatele obyczajem kupców wypłynęli w sprawach handlowych do dalekich wysp, ci, których zastaliśmy w domu oświadczyli, że nie podejmą żadnych nowych decyzji w nieobecności współziomków.”
Miał też we wczesnym średniowieczu port kołobrzeski swój epizod wojenny. Stąd między innymi wypłynęły okręty na odwetową wyprawę przeciw bazie Wikingów – Konungaheli (Kungölf). Wyprawą dowodził książę pomorski Racibor I – lennik Bolesława Krzywoustego. Flota Racibora liczyła 650 okrętów, na pokładzie każdego było 44 wojowników i dwa konie. 9 sierpnia 1136 r. Konungahela została zdobyta i zniszczona, już nigdy nie powróciła do dawnej świetności. Z wyprawy przywieziono dużą ilość jeńców i bogate łupy.
Wczesnośredniowieczny port kołobrzeski znajdował się na terenie północnego podgrodzia w zatoczce rzeki Parsęty, około 4 km od ujścia rzeki do Bałtyku. Po lokacji nowego miasta na prawie lubeckim (23 V 1255) na terenie, gdzie dziś jest centrum miasta, port przejściowo także tu się znajdował, ale wkrótce przeniesiono go w ujście rzeki, gdzie jest do dziś.

Видео Port morski w Kołobrzegu. Szanty. Żeglujże żeglarzu. . канала Wienia M