MUHTEREM NUR "Müslüm olmasaydı açlıktan ölürdüm. Bataklıktan o çıkardı beni"

Onlar, daha ilk andan bir daha hiç ayrılmayacaklarını biliyorlardı. Liseli gençler gibi el ele, kol kola geziyorlardı. Evlilik fikri akıllarından bile geçmiyordu; ama bir arada da olmak istiyorlardı. Gittikleri otelde birlikte kalamıyorlardı. Her yerde karşılarına bir engel çıkıyordu. Sonra bir gün Muhterem’e, yeğeni, “Hala, artık Müslüm Abi ile evlenir misin?” deyiverdi ve ekledi: “Okulda herkes bana bunu soruyor.” Muhterem fark etti ki, bu durum onları incitiyordu. O gün bir anda karar verdi evlenmeye. Eve gitti. Müslüm, elinde çayı ve sigarası oturuyordu. Yaklaşıp, “Müslüm, benimle evlenir misin?” dedi. Sanki sıradan bir şey sorulmuş gibi, hiç kafasını bile kaldırmadan, “Neden olmasın!” diye yanıtladı onu Müslüm. Bu teklif için “Teslimiyetçi olmak kötü mü? Sevdiğine teslim oluyorsun sonunda. Bul alçaltıcı bir şey olmasa gerek.” diye konuşacaktı Müslüm. Muhterem, heyecanla Elenor Plak’ın sahipleri Muhteşem Bey ile Atilla Bey’i arayarak mutlu haberi verdi. Çok sevindiler ve hemen işlemler başladı. Beykoz’da, onların şahitliğinde, üzerinde çok sevdiği siyah elbisesiyle Müslüm’e, “Evet!” dedi. “O günkü mutluluğumu 10 kitap yazsam anlatamam.” diye özetliyordu… Her şey çok hızlı olmuştu; “El âlem ne der!” kaygısı ile çıktıkları yolda, 1986’da, bir hafta içinde sade bir nikâh ile evlenmişlerdi. Ve Muhterem, asıl evlendikten sonra âşık olduğunu hissetti kocasına. Başta her ne kadar bunu hiç düşünmese de, evlendikten sonra aralarında başka bir bağ oluştu. İsteseler çok lüks yaşayacak durumları olsa da, yaşadıkları semti ve hayat tarzını değiştirmediler. Evlilikleri büyük bir aşkla, bir an bile başka isimlerin adı geçmeden devam etti. Birbirlerinin gözünün içine baktılar hep. Müslüm, karısına hep ‘Muhterem Hanım’ diye seslendi. Evdeyken bile. Bir anısını verdiği bir röportajda şöyle paylaşıyordu Muhterem: "Kuaför saçımı yaparken ona bağırırdı: “Güner biraz kenara çekil de Muhteremciğim’in yüzünü göreyim!” Evde ben nereye oturursam o da karşıma otururdu." Aşkları, Müslüm Baba’nın hayranları tarafından da benimsenmişti. Aşkın tanımı, artık onlarınki ile eşdeğerdi. Birlikte en çok seyahat etmeyi seviyorlardı. Hiç ayrılmayı düşünmediler. 30 yılı aşkın birlikteliklerinde sadece bir kez, Müslüm Baba, Avustralya’ya gittiğinde koptular. Bir bütün halde, aşkı buldular ve yaşadılar… Bu mükemmel aşkın da pürüzlü yüzü vardı elbet. Çok sonra bir röportajında “Siz hiç mutlu oldunuz mu?” sorusu yöneltildiğinde, Muhterem, “Tabii. Müslüm ile geçen her günüm güzeldi.” Diye yanıtlıyordu. Ancak elbet canının çok yandığı zamanlar da vardı. Belki büyük aşktı, evet; ama şiddeti içermediği söylenemezdi. Özellikle ilk zamanlar, Müslüm alkol sorunu yaşarken, sarhoş olduğunda şiddet uyguluyordu Muhterem’e. Ama sonra kendine geldiğinde “Elim kırılsaydı da, yapmasaydım.” diyerek üzüntüsünü dile getiriyordu. İşte bu halini görür görmez yumuşuyordu Muhterem; içi sızlıyordu. Müslüm’ü, acısını, söylediği her şarkıda anlıyordu. Onu dramatik hikâyesi ile birlikte çok sevmişti ve ne olursa olsun bırakmamaya karar verdi. “Kafamı gözümü de kırsa, ben bunu düzelteceğim!” diyordu kendi kendine. Yine de tabii onun sürekli içiyor olmasından çok rahatsızdı. Çünkü alkol, ona üvey babasını, tacizlerini hatırlatıyordu. “Geride kalanlar benim için pislikti.” diye özetliyordu yaşamını ve şöyle diyordu: “Benim düşündüğüm hayat kocamla bulduğum hayattı. Keşke Müslüm ilk yıllarıma gelseydi, ben onu sahneye de o kadar yormazdım. Ama yazık ki çok geç zamana tesadüf etti. Yaşı benden çok küçük; ama benden büyükmüş gibi çekinirdim. Olgun bir adamdı. Sert görünümlüydü; ama çok merhametliydi.” Düşündüğü gibi pürüzleri aşıp, şiddetin soğuk yüzünden dönebilmişti; ama bu yaşadığı hiçbir şeyi hafifletmiyordu tabii. O, kalbi çok kırılmış, canı çok yanmış bir kadındı. İkisinin bir araya gelip acılarını kaynaştırması zaman almıştı belki, kim bilir!

Видео MUHTEREM NUR "Müslüm olmasaydı açlıktan ölürdüm. Bataklıktan o çıkardı beni" канала MegaSinn