Karunashtake|करुणाष्टके|अनुदिन अनुतापें तापलों रामराया|with Lyrics

अनुदिन अनुतापें तापलों रामराया ।

परमदिनदयाळा नीरसी मोहमाया ॥

अचपळ मन माझें नावरे आवरीता ।

तुजविण शिण होतो धांव रे धांव आता ॥ १ ॥
भजनरहित रामा सर्वही जन्म गेला ।

स्वजनजनधनाचा व्यर्थ म्यां स्वार्थ केला ॥

रघुपति मति माझी आपुलीशी करावी ।

सकळ त्यजुनि भावें कांस तूझी धरावी ॥ २ ॥
विषयजनित सूखें सौख्य होणार नाहीं ।

तुजविण रघुनाथा वोखटें सर्व कांहीं ॥

रघुकुळटिळका रे हीत माझें करावें ।

दुरित दुरि हरावें सस्वरूपीं भरावें ॥ ३ ॥
तनु-मन-धन माझें राघवा रूप तुझें ।

तुजविण मज वाटे सर्व संसार वोझें ॥

प्रचलित न करावी सर्वथा बुद्धि माझी ।

अचल भजनलीला लागली आस तूझी ॥ ४ ॥
चपळपण मनाचें मोडितां मोडवेना ।

सकळ स्वजनमाया तोडितां तोडवेना ॥

घडि घडि विघडे हा निश्चयो अंतरीचा ।

म्हणवुनि करूणा हे बोलतो दीनवाचा ॥ ५ ॥
जळत ह्रदय माझें जन्म कोट्यानुकोटी ।

मजवरि करुणेचा राघवा पूर लोटीं ॥

तळमळ निववीं रे राम कारुण्यसिंधू ।

षड्‌रिपुकुळ माझें तोडि याचा समंधू ॥ ६ ॥
तुजविण करुणा हे कोण जाणेल माझी ।

शिणत शिणत पोटीं लागली आस तुझी ॥

झडकरि झड घालीं धांव पंचानना रे ।

तुजविण मज नेती जंबुकी वासना रे ॥ ७ ॥
सबळ जनक माझा राम लावण्यकोटी ।

म्हणवुनि मज पोटीं लागली आस मोठी ॥

दिवस गणित बोटीं ठेवूनि प्राण कंठीं ।

अवचट मज भेटी होत घालीन मीठी ॥ ८ ॥
जननिजनकमाया लेंकरूं काय जाणे ।

पय न लगत मूखीं हाणिता वत्स नेणे ॥

जळधरकण आशा लागली चातकासी ।

हिमकर अवलोकी पक्षिया भूमिवासी ॥ ९ ॥
तुजविण मज तैंसे जाहलें देवराया ।

विलग विषमकाळीं तूटली सर्व माया ॥

सकळजनसखा तूं स्वामि आणीक नाहीं ।

वमकवमन जैसें त्यागिलें सर्व कांहीं ॥ १० ॥
स्वजनजनधनाचा कोण संतोष आहे ।

रघुपतिविण आतां चित्त कोठें न राहे ॥

जिवलग जिव घेती प्रेत सांडूनि जाती ।

विषय सकळ नेती मागुता जन्म देती ॥ ११ ॥
सकळ जन भवाचे आथिले वैभवाचे ।

जिवलग मग कैंचे चालतें हेंचि साचें ॥

विलग विषमकाळीं सांडिती सर्व माळीं ।

रघुविर सुखदाता सोडवी अंतकाळीं ॥ १२ ॥
सुख सुख म्हणतां हें दु:ख ठाकूनि आलें ।

भजन सकळ गेलें चित्त दुश्र्चीत जाले ॥

भ्रमित मन कळेना हीत तें आकळेना ।

परम कठिण देहीं देहबुद्धि वळेना ॥ १३ ॥
उपरति मज रामीं जाहली पूर्णकामीं ।

सकळभ्रमविरामीं राम विश्रामधामीं ॥

घंडिघडि मन आतां रामरूपीं भरावें ।

रघुकुळटिळका रे आपुलेंसें करावें ॥ १४ ॥
जळचर जळवासी न्स्णती त्या जळासी ।

निशिदिन तुजपासीं चूकलों गूणरासी ॥

भुमिधर निगमांसी वर्णवेना जयासी ।

सकळभुवनवासी भेट दे रामदासीं ॥ १५ ॥
असंख्यात ते भक्त होऊनि गेले ।

तिंहीं साधनांचे बहु कष्ट केले ॥

नव्हे कार्यकर्ता भुमीभार जालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ १६ ॥
बहू दास ते तापसी तीर्थवासी ।

गिरिकंदरी भेटी नाहीं जनासी ॥

स्थिती ऎकतां थोर विस्मीत झालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलॊं ॥ १७ ॥
सदा प्रेमराशी तयां भेटलासी ।

तुझ्या दर्शनें स्पर्शनें सौख्यराशी ॥

अहंता मनीं शब्दज्ञाने बुडालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ १८ ॥
तुझ्या प्रीतीचे दास जन्मास आले ।

असंख्यात ते कीर्ति बोलोनि गेले ॥

बहू धारणा थोर चकीत जालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ १९ ॥
बहुसाल देवालयें हाटकाचीं |

रसाळ कळा लाघवें नाटकाचीं ॥

पुजा देखितां जाड जीवीं गळालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २० ॥
कितेकीं देह त्यागिले तूजलागीं ।

पुढे जाहले संगतीचे विभागी ॥

देहेदु:ख होतांचि वेगीं पळालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २१ ॥
किती योगमूर्ती किती पुण्यमूर्ती ।

किती धर्मसंस्थापना अन्नशांती ॥

पस्तावलों कावलों तप्त जालॊं ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २२ ॥
सदा सर्वदा राम सोडूनि कामीं ।

समर्था तुझे दास आम्ही निकामी ॥

बहू स्वार्थबुद्धीनें रे कष्टवीलों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २३ ॥
नसे भक्ति ना ज्ञान ना ध्यान कांही ।

नसे प्रेम हें राम विश्राम नाहीं ॥

असा दीन अज्ञान मी दास तूझा ।

समर्था जनीं घेतला भार माझा ॥ २४ ॥
उदासीन हे वृत्ति जीवीं धरावी ।

अती आदरें सर्व सेवा करावी ॥

सदा प्रीती लागो तुझे गूण गातां ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २५ ॥
सदा सर्वदा योग तूझा घडावा ।

तुझे कारणीं देह माझा पडावा ॥

उपेक्षूं नको गूणवंता अनंता ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २६ ॥
नको द्रव्य- दारा नको येरझारा ।

नको मानसीं ज्ञानगर्वें फुगारा ॥

सगूणीं मना लाविं रे भक्तिपंथा ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २७ ॥
मनीं कामना कल्पना ते नसावी ।

कुबुद्धी कुडी वासना नीरसावीं ॥

नको संशयो तोडिं संसारव्यथा ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २८ ॥
समर्थापुढें काय मागों कळेना ।

दुराशा मनीं बैसली हे ढळेना ॥

तुटो संशयो नीरसी सर्व चिंता ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २९ ॥
ब्रिदाकारणें दीन हातीं धरावें ।

म्हणे दास भक्तांसि रे उद्धरावे ।

सुटे ब्रीद आम्हांसि सांडूनि जातां ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ ३० ॥
विश्रांति देहीं अणुमात्र नाहीं ।

कुळाभिमानें पडिलों प्रवाहीं ॥

स्वहीत माझें होतां दिसेना ।

तुजवीण रामा मज कंठवेना ॥ ३१ ॥
विषया जनानें मज लाजवीलें ।

प्रपंचसंगे आयुष्य गेलें ॥

समयीं बहू क्रोध शांती घडेना ।

तुजवीण रामा मज कंठवेना ॥ ३२ ॥
संसारसंगे बहु पीडलों रे ।

कारुण्यसिंधू मज सोडवीं रे ॥

कृपाकटाक्षें सांभाळि दीना ।

तुजवीण रामा मज कंठवेना ॥ ३३ ॥
आम्हां अनाथांसि तूं एक दाता ।

संसारचिंता चुकवीं समर्था ॥

दासा मनीं आठव वीसरेना ।

तुजवीण रामा मज कंठवेना ॥ ३४ ॥

Видео Karunashtake|करुणाष्टके|अनुदिन अनुतापें तापलों रामराया|with Lyrics канала Vaibhav Ramdasi