THE LAST DRIVE - Heavy Liquid (Full Album)

THE LAST DRIVE - Heavy Liquid (Full Album)(2009)
Α ΠΛΕΥΡΑ
00:00 A Glass Of Broken Dreams
04:42 Magdalene
08:46 Headlong To The Edge
Β ΠΛΕΥΡΑ
15:14 Hang The Bone
19:43 Mountains
23:52 Get Off My World
Γ ΠΛΕΥΡΑ
27:54 Pantherman (For Lux Interior)
32:30 Hole In The Wall
37:00 Maureen
40:57 Goldfish
Δ ΠΛΕΥΡΑ
46:06 Jack Of The Highway
51:12 Alabama Blues
Δεκαπέντε χρόνια μετά το Subliminal επιστρέφουν αυτή τη φορά όχι απλά με ένα live, αλλά μ’ έναν ολοκληρωμένο δίσκο που χτυπάει καμπανάκια. Αν και η ιστορία τους στη δισκογραφία γράφεται ήδη από το 1985, με μία σειρά από κορυφαίες στιγμές και αποκορύφωση το F* head Entropy, δίσκος αναμφισβήτητα πλέον σταθμός στην πορεία της εγχώριας σκηνής, οι Last Drive επιτέλους κάνουν το comeback. Μας κερνούν απόλαυση με “Heavy Liquid” προτάσεις, προτάσεις εγρήγορσης, προτάσεις καθαρού rock ‘n’ roll.
Με άξονα το rockabilly, προέκταση το boogie, το blues και το garage οι Last Drive σέρνουν το θέμα δίσκου σε απύθμενα μονοπάτια. Ο καθένας δηλαδή από ‘μας αποσπά αυτό που του αρέσει και αφήνει το υπόλοιπο υλικό στη γεύση διαφορετικών ακουστικών τυμπάνων. Άλλοι λένε ότι ο δίσκος είναι “πολύ rock ‘n’ roll”, κάτι που δεν περίμεναν, άλλοι ότι έχει αρκετά boogie στοιχεία, οι ίδιοι λένε ότι είναι η συνέχεια του Subliminal, άλλοι πάλι ότι δε χορταίνουν να τον ακούν. Προσωπικά βρίσκομαι στην τελευταία κατηγορία, σ’ αυτούς δηλαδή που δε θέλουν να ακούσουν τίποτα άλλο αυτήν την περίοδο, παρά μόνο το “Heavy Liquid”.
Θα έλεγα λοιπόν ότι ο δίσκος χωρίζεται σε τρεις πράξεις, όπως ακριβώς και οι περισσότερες χολλυγουντιανές ταινίες. Η εισαγωγή ή αλλιώς 1η πράξη αρχίζει. “A Glass of Broken Dreams” αναδύει την μαγεία της κιθάρας που ξύνει κρατώντας γκρούβες από ‘δω κι από ‘κει, ενώ το έργο παίζεται στη δική του αυλαία, στο δικό του δωμάτιο, στο δικό του μοτέλ, σ’ ένα αύριο που μπορεί ποτέ να μην έρθει. Το 1ο plot point φτάνει με το “Magdalene”, μια εικαστική τελειότητα από ήχο και στίχο, που χτυπάει τα ντεσιμπέλ στο κόκκινο, με τη φωνή του Καρανικόλα να εξιστορεί την εικόνα της αγάπης ως χαμόγελο του φόβου. Γκαραζίλα μέσα στο υπόγειο, μας θυμίζει στιγμές Blackmail όταν κάποτε ακούγαμε το “no easy way out”, μόνο που αυτή τη φορά το χεράκι των Drive έχει μπει για τα καλά στο καλειδοσκόπιο.
Πράξη 2η. Το “Headlong to the Edge” ηρεμεί την πορεία με blues περάσματα και τον ορίζοντα που ξεχύνεται μπροστά μας έτοιμος να μας κατασπαράξει. Η κλιμάκωση καλπάζει και απαιτεί την προσοχή μας. “Mountains” στέκονται ψηλά, μιλούν ακατάπαυστα και μας οδηγούν στην αναφώνηση, – Έπος-! Ένα καθαρό trash-o-rockabilly που σκάει σαν άλλοτε hillbilly, λέγοντας “see me feel me touch me heal me”. Το 2ο plot point αποτελεί το σημείο σύγκρουσης του παρελθόντος και του παρόντος με την εισαγωγή του “Pantherman”, τραγούδι φόρο τιμής στον Lux Interior, τραγουδιστή των θρυλικών Cramps.
Πράξη 3η. “Hole in the Wall”. Μια τρύπα, ένας τοίχος και το μεταξύ τους παιχνίδι. Με τί ευκολία σκάβουν τον τοίχο; Μάλλον με εξυπνάδα αφού στο άκουσμά του στριφογυρίζει το μικρό διαβολάκι στο κεφάλι μας και επισημαίνει ότι από δω πάνε κι άλλοι. Η τελευταία κλιμάκωση φτάνει με το όμορφο, μα όμορφο “Goldfish” που πιάνεται στα δύχτια της ερωταπάντησης κιθάρας, μπάσου, τυμπάνου. Ο ζωντανός θρύλος μίας περιπλάνησης που σχεδόν έχει ολοκληρωθεί, και κατευθείαν it “shoot[s] [you] up to the skies”, αποδυκνείοντας ότι τίποτα δεν μπαίνει σε γυάλα αφού το ακατέργαστο, το σκοτεινό και το τραχύ απ’ τα λέπια του ελευθερώνει την τέχνη της μουσικής σύλληψης.
End of the story με τη διασκευή στο “Alabama Blues” του Lenoir και δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Βέβαια το ίδιο έχει και τη δυναμική που χρειάζονται τα εναρκτήρια tracks των δίσκων, αλλά έτσι κι αλλιώς το τέλος είναι πάντα μία αρχή αν το καλοσκεφτείς. Και οι Last Drive το ξέρουν καλά, μας το έχουν αποδείξει άλλωστε με την επανένωσή τους και τώρα με την κατάθεση του “Heavy Liquid”.
Όσον αφορά στην ανεξάρτητη αυτή κυκλοφορία, η οποία τον Οκτώβριο θα βγει και σε βινύλιο, από την Happy-Crasher, label του συγκροτήματος, ιδιαίτερης μνείας χρήζει το artwork της δουλειάς, του Βασίλη Λώλου. Μιλάμε για έργο τέχνης, έναν πίνακα ζωγραφικής που εξαντλεί το ταξίδι μέσα από το βαθύ γαλαζοπράσινο και το εσωτερικό του οχήματος που σε φτάνει στα άκρα.

Το “Heavy Liquid” αποτελεί τροφή για κακοτράχαλους του είδους και σίγουρα θα αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του. Άλλωστε ένας δίσκος όπως είπε ο Καρανικόλας σε συνέντευξη στο Ποπ + Ροκ 1 “δεν είναι μία ρετροσπεκτίβα κάποιων στοιχείων που σε χαρακτήριζαν, αλλά η συμπυκνωμένη ένταση των αναγκών σου μέσα στο δεδομένο χωροχρόνο”. Φαίνεται πως τόσα χρόνια απουσίας έβαλαν το χεράκι τους για να ακούμε τώρα μία έμπνευση στιχουργική και μουσική. Τα 12 τραγούδια του αποτελούν “μικρές ιστορίες. Δυσλειτουργικές εικόνες και καυτές ανάσες κόσμων που σβήνουν και κόσμων που ανατέλλουν”.
ΠΗΓΗ www.rockap.gr

Видео THE LAST DRIVE - Heavy Liquid (Full Album) канала ΡΟΚ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ