Afscheid Camille Cosyns Dochtertje van Tom en Elke

Afscheid van ons poppeke. Geboren op 15 juni 2012 en overleden op 22 mei 2014.

15 juni 2012, de mooiste dag van ons leven. Naast onze twee stoere boys Branko en Tibo werden we trotse ouders van ons prinsesje 'Camille'. Van de eerste dag werd je geliefd door iedereen, je was zo mooi, zo speciaal.
Mama maakte zich later in je ontwikkeling wat zorgen, het ging allemaal wat trager maar volgens de dokters was je kerngezond al stelde het je bezorgde mama toch niet helemaal gerust.
Tot die bewuste dag, 10 september, staat voor eeuwig in ons geheugen gegrift.
Het ging helemaal niet goed met je, belande op intensieve zorgen waar je vier dagen voor je leventje vocht. Met man en macht gingen de dokters op zoek naar wat er aan de hand was met je en toen viel het verdict.
Jullie meisje heeft een ongeneselijke ziekte met een korte levensverwachting.
De grond zakte weg onder onze voeten, we voelden machteloosheid, veel verdriet maar ook veel woede.
Het is hard om dit te horen en zeker als het over je eigen dochtertje gaat, je eigen kind, dan is de slag in je gezicht tien keer zo hard.
Na dit vreselijke nieuws hadden we geen tijd om ons hoofd te laten hangen. We gingen samen vechten, jij op kop en mama en papa aan je zijde.
En het ging een hele tijd goed. Je vitamientjes deden hun werk en we zagen je steeds vooruit gaan.
Je bloeide helemaal open tot een guitige peuter met een eigen willetje.
Tijd om te treuren was er niet want je vrolijke lach op je snoetje zorgde hiervoor.
Mensen zeiden vaak dat ze niet zagen dat je ziek was, soms deed het ons pijn omdat dit niet zo was maar dit betekende ook dat jij niet liet zien dat je ziek was.
Tot het noodlot toesloeg... s 'morgens door het braken door gaf je mama nog een mooi kaartje voor moederdag. Je bleef maar braken en dat was voor ons een teken dat het niet zo goed met je ging.
We snelden naar het UZ Jette, en hoopten dat je er na een paar daagjes weer bovenop zou zijn.
Maar het werd een ware nachtmerrie. Opnieuw moest je een heus gevecht aan, en al werden je kansen dag na dag steeds kleiner, we bleven geloven dat we je weer naar huis zouden meenemen.
Wij als mama en papa gaven niet op, elke dag waakten we aan je bedje en hoopten we op beterschap.
Maar de situatie werk elke dag uitzichtlozer en je kansen elke dag kleiner. De tegenstand werd te groot, je moest de strijd opgeven want je lichaampje kon het allemaal niet meer aan.
Je hebt de strijd nooit alleen moeten aangaan, ook niet als je moest gaan was je niet alleen. Je bent vredig in mama's armen gestorven, met al je geliefden dicht bij jou.

Hoe kort dat je leven bij ons ook was, we zijn enorm blij dat JIJ onze dochtertje bent.
Je hebt er alles aan gedaan om bij ons te blijven, Je hebt Je gegeven tot het uiterste en nog zoveel verder.
Wat zijn we fier op je en het stelt ons gerust dat we echt elke seconde van je genoten hebben.
We zullen je altijd graag zien met heel ons hart, voor ons blijf je voor eeuwig en altijd ons dochtertje.
Mama & Papa


Видео Afscheid Camille Cosyns Dochtertje van Tom en Elke канала Tom Cosyns