غزلیات حافظ شماره 155 اگر روم ز پی اش فتنهها برانگيزد

اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد

و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد

من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد

بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
---------------------------------------------------------------------
If after Him, I go, He up stirreth calamity:
And if I sit from search, in wrath, He ariseth.
And, if, through desire, a moment on a highway,
I fall, like the dust at his foot, like the wind, He fleeth.
And, if I desire half a kiss, a hundred reproaches,
Like sugar, from the small round box of his mouth, He out poureth.
That deceit, that I behold in thy eye,
Many a reputation that, even with the dust of the path, it spilleth.
The acclivity and declivity of love’s desert is calamity’s snare:
A lion-hearted one is where, who not calamity shunneth?
Ask thou for life and a great patience; that the sphere, sorcery-practising,
A thousand tricks more strange than this, evoketh.
Hafez! place thy head on the threshold of submission:
For if thou make contention, with thee, Time contendeth.
---------------------------------------------------------
Record&Mixing : Samet Musix
Video&Editing : Samet Moviex
Nrrator : Milad Samet

Видео غزلیات حافظ شماره 155 اگر روم ز پی اش فتنهها برانگيزد канала Samet Production