Истории по-польски. Гюстав Климт и Венский Университет

Истории по-польски. Гюстав Климт и Венский Университет
О Климте по-польски, польский язык, польский, польский с серегиной, истории по-польски
Страничка в FB: https://www.facebook.com/polskijsseri...
Записаться на бесплатное пробное занятие в Skype: svietlanasieriogina
либо в WhatsApp (Telegram): +31621482290
Спасибо Оксане Назаровой за любезное предоставление текста, а мне - за его перевод.
Про Оксану:
https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.b17.ru%2Fo_v_nazarova%2F%3Ffbclid%3DIwAR3qB-Vbq6eLGMiy4gznMogNY2p9QGBSGTUf3DW2c--4R4QLS0oNZsYtJgA&h=AT3LOfpBXYhjfeDhuJNSouP3l-Rk0XdjuuCxLlRm1h-B8_WnsldjFBZFnYk6hzN6GJGm9mKAIZi4mWBIwyFLWdcBHEX58ZnnbTvcNqhdysXOvNVbAA1C9CEBRkEipyehvPMJgw
Полный польский перевод рассказа здесь:
https://docs.google.com/document/d/1a1PuqnHNOyXc4zYdG4Ens-Sk6RAoKiLz-ztsh-_oPEE/edit?usp=sharing
Полный рассказ по-русски здесь:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1304839926362680&set=a.497911230388891&type=3&theater

Historia o tym, jak poczciwy uniwersytet wiedenski obrazami Klimta ozdabiano.
Przebywając ubiegłym latem w Wiedniu na poważnej konferencji naukowej, miałam zaszczyt i wielką przyjemność słuch swój pocieszyć muzyką cudowną. I nie byle gdzie tej muzyki słuchałam, tylko we wspaniałej sali koncertowej znanego na świecie całym Uniwersytetu Wiedeńskiego, z którego to powodu nie wiedziałam nawet, za co się brać: Mozarta słuchać, czy wystrój przepiękny oglądać.
Musiałam w miarę możliwości swoich skromnych te dwa zajęcia łączyć.
Uszami muzykę wchłaniam, a oczami zerkam na wszystkie strony. Podniósłszy w pewnym momencie łeb do góry, ujrzałam sufit niezwykły, obrazami ozdobiony, I patrzę, że obrazy te, mimo że znajome mi są do bólu, mają w sobie jednak coś nie tak. Nie pasuje mi coś.
I nagle olśniewa mnie: matko święta, toż to Klimt! On, on, mordo ty moja! Te ornamenty drobniutkie, żmijki i ważki, te linie precyzyjne, wszystko jego! A nie pasuje mi to, że jest to wszystko czarno-białe!
Czemuż to, do licha?
I dowiedziałam się, dlaczego, i chcę Szanownym Państwu o tym opowiedzieć…
Dawno, dawno temu, w roku pańskim 1894, zebrał się cały kwiat Uniwersytetu Wiedeńskiego, profesorowie poczciwi i sławni, żeby razem porozmyślać poważnie nad tym, jakby to jeszcze można było znakomity budynek uniwersytetu ichniego ozdobić.
A że profesorowie ci byli też ludźmi progresywnymi, postanowili studentów zaprosić dla tak zwanego feedbacku, oraz żeby wszyscy wiedzieli o dialogu pomiędzy starym a nowym pokoleniem, i że starsze ani trochę nie skostniało, tylko wręcz odwrotnie, dotrzymuje kroku postępowi cywilizacyjnemu.

A studenci, jak to studenci, profesorom naszym zaczęli miód na uszy lać, że budynek uniwersytecki no to po prostu minimum jak pałac nauki jest, i że dusza tu po prostu radością wielką i zachwytem się wypełnia nie mniej, niż w komnatach królewskich. I że wchłaniają oni, czyli studenci, całym sercem piękno i harmonię i czują przynależność swoją do wszystkiego, co jest wielkiego i wiecznego w tym świecie,. I że w przyszłości dzięki temu zostaną wielkimi i odważnymi działaczami na rzecz postępu w nauce i życiu społecznym, i każdego wyzwania się podejmą.

Przyszliśmy tu, - mówią, - zwykłymi ludźmi, a wyjdziemy geniuszami. Wielkich odkryć dokonamy i wszystkie choroby wyleczymy, wszystkie procesy wygramy i wszystkie zagadki wszechświata rozwiążemy!

Dobrze mówicie i mądrze czynicie, uczniowie nasi wspaniali! Stoimy na progu pojawienia się wielkich talentów, a może, jak już wyżej zaznaczyliście, nawet geniuszy! I za to dostaniecie od nas, towarzyszy waszych starszych i przewodników do świata nauki, dodatkowe ozdoby wspaniałe dla sali koncertowej. I każdy fakultet dostanie po obrazie - tak postanawiamy!

I zaczyna się dyskusja mądra, jakiego to by malarza wybrać dla tak niecodziennej misji.

Pierwszy rzekł profesor doktór Kahltherbruhnnher:
Otóż budynek nasz nowy, proszę Szanownych Państwa, przeszło dziesięć lat już liczy, i wszystkiego mamy tu, wydawałoby się na pierwszy rzut oka, od groma: i rzeźby antyczne, i kolumny doryckie, i sufity ozdobne, i schody marmurowe szerokie. A jednak czegoś mi tu proszę Państwa brakuje. Tak jakby podobizn bogów silnych i mądrych. Mówię wam i powiadam, iż nadszedł czas malarzy do nas zapraszać, i to nie jakichś tam, tylko sławnych. I nie tylko sławnych i ....

Видео Истории по-польски. Гюстав Климт и Венский Университет канала Польский язык. Курсы Светланы Серёгиной