Əliyev Oruc Məhərrəm oğlu.wmv

Silahlı erməni quldurları tərəfindən əsir götürülmüş Qaradağlı kənd sakini Əliyev Oruc Məhərrəm oğlunun dedikləri:

- 17 fevral 1992-ci ildə kəndimiz işğal edildikdən sonra mən də ermənilər tərəfindən girov götürüldüm. Məni malıbəyli körpüsündə digər həmkəndlılərimdən ayırdılar. Bizi Xankəndinə, milis şöbəsinə apardılar. 10 qadın, 3 kişi idik. Orada bir gün saxlanıldıqdan sonra bizi Əskərana apardılar və elə birinci gün Əliyev İlqarı, Əliyev Umudvarı vəhşicəsinə döydülər. Bizi Əskəran türməsinin soyuq zirzəmisinə yığdılar.
Bununlada bizim ağrılı -- acılı günlərimiz başladı. Belə ki,bizi gündə bir neçə dəfə vəhşicəsinə döyür, işgəncələr verirdilər. Xocalı faciəsi baş verənə qədər bu cür işgəncələr nisbətən azaldı. Bir gün ilqara dedilər ki, üzünün bir tərəfinin tükünü səhərə kimi əllərinlə yolmasan səni güllələyəcəm. Mən də üfürə - üfürə ona kömək edirdim. Bilirdik ki, bu qansızlar heç nədən çəkinmədən nə istəsən edə bilərlər. Sonra İlqarı da bizdən ayırıb Xankəndinə apardılar. On gündən sonra qadınları dəyişdilər Umudvarla mən qaldım bizi erməni kəndi olan Noragaha apardılar. Burada bizdən savayı 18 nəfər də Xocalıda əsir götürülmüş Xocalı sakinləri var idi. Bir gün ermənilərdən biri içəri girib kimin qızıl dişi varsa qabağa çıxsın. Məndə də qızıl diş var idi. Kəlbətinlə dişlərimi çıxarıb həyasızcasına cibinə qoydu. Saxlandığımız kənddə adamlar bizi odunla, daşla döyürdülər.Atıldığımız zirzəmi isə dizə qədər su ilə dolu idi. Xocalı sakinlərindən bir neçəsi yanımda soyuqdan donaraq dünyalarını dəyişdilər.Orada üstü açıq hər tərəfi isə örtülü olan yer var idi bizi ora ancaq döyməyə aparırdılar. 39 gün yəni əsirlikdən azad olunduğum günə kimi bu məşəqqətləri çəkmək məcburiyyətində qaldım.
Свидетельства жителя села Гарадаглы Алиева Оруджа Магеррам оглу, взятого в плен армянскими вооруженными формированиями:
- Когда 17 февраля 1992 года наше село было захвачено, я вместе с другими попал в плен. Меня отделили от остальных односельчан на мосту у села Малыбейли. Нас было 10 женщин и трое мужчин. Там нас продержали один день и отвезли в Аскеран. В первый же день зверски избили Алиева Ильгара и Алиева Умудвара. Нас поместили в холодный подвал аскеранской тюрьмы, и здесь для нас начались дни, полные страданий. По нескольку раз в день нас зверски били и пытали. До того, как произошла трагедия в Ходжалы, эти мучительства несколько уменьшились. Однажды Ильгару сказали, что если он до утра не выдерет руками бороду на одной щеке, то его расстреляют. Я помогал ему, поддувая в лицо. Мы знали, что эти изверги способны на что угодно и ни перед чем не остановятся. Потом Ильгара отделали от нас и увезли в Ханкенди.

Спустя десять дней женщин обменяли, остались мы с Умудваром, и нас повезли в армянское село Норагях. Здесь уже находились 18 человек, взятых в плен в Ходжалы. Однажды вошел один из армян и приказал выйти вперед всем, у кого золотые зубы. А у меня был золотой зуб. Он выдернул мне зуб плоскогубцами и преспокойно положил в карман. В том селе нас часто били поленьями и камнями. Нас держали в подвале, в котором стояла вода по колено. Несколько человек из Ходжалы прямо у меня на глазах умерли от переохлаждения. Там было одно место, с четырех сторон стены, а сверху открыто, и нас отводили туда, чтобы избить. Эти мучения мне пришлось терпеть 39 дней, то есть до самого освобождения.

Видео Əliyev Oruc Məhərrəm oğlu.wmv канала ilyas huseynov