กลอนกลบท "มธุรสวาที" ว่าด้วยเรื่อง "สัญชาตญาณ"

"สัญชาตญาณ" (กลอนกลบท มธุรสวาที)

* ธรรมดา หมาตาย บั้นปลายสัตว์
พวกเห็บ,หมัด เคยเกาะ พลันเหาะหนี
สิ้นประโยชน์ โดดผึง นั้นพึงมี
สมวจี อุทาหรณ์ พร่ำสอนกัน

พบแหล่งใหม่ ให้เกาะ แถมเยาะเย้ย
เหมือนไม่เคย พึ่งพา ซากหมานั่น
ปฏิเสธ เหตุโจษ เฉาโฉดนั้น
ย่อมยืนยัน ปกป้อง หวั่นหมองมัว

หนีความจริง สิ่งถนัด ไร้สัจจะ
เหมือนขยะ คลื่นเหียน น่าเวียนหัว
ประโยชน์ใด ใคร่มอง เป็นของตัว
อันความชั่ว มักยื่น ผู้อื่นไป

ประเภทนี้ มีมาก ใครอยากคบ
ล้วนเลี่ยงหลบ มารยา พวกสาไถย
กตัญญู รู้คุณ แฝงดุ้นไฟ
พร้อมจะไหม้ ซากหมา เคยการุณย์.

.......... กิตฺติวุฑฺโฒ ภิกฺขุ : ผู้ประพันธ์ ..........

@ กลอนกลบท มธุรสวาที
ที่มา จากตำราศิริวิบุลกิตติ์

ลักษณะบัญญัติ
- ในแต่ละวรรค ให้สัมผัสสระที่ คำท้ายช่วงกลาง กับคำที่ ๒ ช่วงหลัง เป็นหลัก
- นอกจากนี้ เพื่อความไพเราะ ยังนิยมให้มีสัมผัสสระชิด ในวรรค ๑ และวรรค ๓ ที่คำท้ายช่วงแรก กับคำแรกช่วงกลาง อีกด้วย.

Видео กลอนกลบท "มธุรสวาที" ว่าด้วยเรื่อง "สัญชาตญาณ" канала เสนีย์ ณรงค์ศักดิ์