عکس های متحرک شده دوره قاجار

تاریخچه# عکاسی در ایران
، تاریخچه دوربین عکاسی در ایران را به صورت خلاصه بررسی می‌کنیم:

۱. قرن نوزدهم: عکاسی به ایران وارد شد. نخستین عکاسان ایرانی و خارجی به این کشور آمدند و تصاویری از ایران و مردمان آنجا تهیه کردند. عکاسی در این دوره به عنوان یک ابزار ثبت تاریخی و فرهنگی مورد استفاده قرار گرفت.

۲. پایان قرن نوزدهم و آغاز قرن #بیستم: در این دوره، عکاسی به عنوان یک شغل تجاری در ایران پیشرفت کرد. استفاده از دوربین‌های پرتره و عکاسی استودیویی به مدارس عکاسی ایرانی معرفی شد.

۳. دهه ۱۹۴۰ و دوران پهلوی: در دوران حکومت رضا شاه پهلوی و پس از آن محمد رضا شاه، عکاسی به عنوان ابزار تبلیغاتی و توسعه صنعتی ترویج یافت. دوربین‌های تاشو و فلم‌های مخصوص به ایران وارد شدند.

۴. دهه ۱۹۷۰: در این دوره، عکاسان ایرانی شروع به استفاده از عکاسی به عنوان یک وسیله برای بیان#نگرش‌ها و ایدئولوژی‌های خود کردند. عکاسی به عنوان یک هنر انتقادی و اجتماعی پیشرفت کرد.

۵. دوران پس از انقلاب ۱۹۷۹: پس از انقلاب اسلامی، عکاسی در ایران تحت تأثیر تغییرات اجتماعی و سیاسی قرار گرفت. این هنر در خدمت ایدئولوژی اسلامی قرار گرفت و برخی عکاسان به تبدیل عکس به یک وسیله برای انتقال پیامات دینی پرداختند.

۶. دهه ۱۹۸۰: در این دوره، عکاسان ایرانی برای بیان مسائل اجتماعی و #سیاسی با #مشکلاتی روبرو شدند. با افزایش انتشار عکس‌ها در رسانه‌ها و نمایشگاه‌ها، عکاسی به عنوان یک شکل مهم از هنر معاصر در ایران شناخته شد.

در دوره‌های بعدی، عکاسی در ایران همچنان توسعه یافته و تحت تأثیر تغییرات اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته است. عکاسان ایرانی به نمایش آثار خود در نمایشگاه‌ها و رویدادهای بین‌المللی همچون بین‌المللی فتوگرافی آرلزان مشغول هستند و تأثیر بزرگی در صحنه عکاسی جهانی دارند.

پدر عکاسی ایران که بود؟

پدر عکاسی در ایران معمولا به #شهاب‌الدین شاهرودی اشاره می‌شود. شهاب‌الدین شاهرودی، که به نام “علی خان” هم شناخته می‌شود، یکی از نخستین عکاسان ایران بود و در قرن نوزدهم فعالیت می‌کرد. او تا سال ۱۲۸۸ #هجری شمسی (۱۹۰۹ میلادی) در تبریز فعالیت عکاسی می‌کرد و تصاویری از زندگی روزمره و مردم ایران را تهیه کرده است.

شاهرودی از دستگاه‌های عکاسی اولیه مانند دوربین‌های پرتره استفاده می‌کرد و تصاویری از مشاغل، مراسم‌های مذهبی و زندگی شهری را به تصویر می‌کشید. او تأثیر گذار در توسعه عکاسی در ایران داشت و به عنوان پیشوایی این هنر در این کشور شناخته می‌شود.

نخستین عکاس #ایران

نخستین عکاس ایران معمول به نام “میرزا عبدالله” یا “میرزا عبدالله شیرازی” اشاره می‌شود. او یکی از نخستین عکاسان ایرانی بود که در دوران قاجاریه فعالیت می‌کرد. میرزا عبدالله به عنوان عکاس شاه #ناصرالدین شاه قاجار (نخستین شاه قاجار) و سفیران خارجی در دوره‌ای که فتحعلی‌شاه قاجار به قدرت رسید، شناخته می‌شود.

او تصاویر متنوعی از مردمان، مکان‌ها و رویدادهای مختلف ایران در قرن نوزدهم تهیه کرد. این تصاویر، به عنوان نمونه‌های ثبت تاریخی و فرهنگی ایران در آن دوران، اهمیت دارند. میرزا عبدالله به عنوان یکی از پیشوایان عکاسی در ایران شناخته می‌شود و نقش مهمی در توسعه عکاسی در این کشور ایفا کرده است.

دوربین عکاسی در ایران

دوربین‌های عکاسی در ایران در دوران قرن نوزدهم وارد شدند. در اوایل این #قرن، دوربین‌های عکاسی به صورت دستی و بزرگترین بخشی از فرآیند عکاسی به صورت دستی و دست ساز تولید می‌شدند. نخستین دوربین‌های عکاسی این دوره به نام “دوربین‌های پرتره” یا “دوربین‌های با لنز تکی” بودند و از تکنولوژی‌هایی مانند دستگاه‌های لنزهای پرتره  (Portrait Lens)  استفاده می‌کردند.

در اوایل دوران پهلوی نیز، دوربین‌های عکاسی و فیلم‌های عکاسی وارد ایران شدند و با توجه به پیشرفت تکنولوژی، دوربین‌ها کوچکتر، سبک‌تر و قابل حمل‌تر شدند. از آن زمان به بعد، عکاسی به عنوان یک شغل و هنر در ایران به تدریج رشد کرد و توسعه یافت.

تاریخ اولین عکس در ایران

اولین عکسی که به صورت رسمی در ایران گرفته شد، به عنوان اولین عکس می‌شناسیم، متعلق به دهه ۱۸۵۰ میلادی (دهه ۱۲۳۰ هجری شمسی) است. این عکس در زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار گرفته شد و توسط میرزا عبدالله شیرازی یکی از عکاسان او به ثبت رسید.

این عکس، تصویری از حاشیه‌ی دریاچه‌ی شیراز و برخی از مردمان محلی را نشان می‌دهد. این عکس به عنوان نمادی از تاریخ عکاسی در ایران شناخته می‌شود و نمایانگر شروع عکاسی در این کشور می‌باشد.

اولین عکس تاریخ در چه سالی گرفته شد؟ عکس تاریخی در دنیا به نام “نزدیکان” (View from the Window at Le Gras) توسط جوزف نیپس در سال ۱۸۲۶ (۱۲۰۵ هجری شمسی) گرفته شد. این عکس با استفاده از یک #دوربین کاملا دست‌ساز و فرآیند داغ‌کاری روی تخته‌های فلزی به ثبت رسید. این عکس یکی از نمونه‌های زیارت‌نامه‌ها در جریان تاریخ عکاسی بود و به عنوان نخستین عکس در تاریخ عکاسی شناخته می‌شود.

سخن پایانی

در نتیجه، تاریخچه عکاسی در ایران نشان‌دهنده تحولات جذابی است که در طی قرن‌ها در این کشور رخ داده است. از زمان ورود اولین دوربین‌های #عکاسی به ایران تا انقلابات اجتماعی و سیاسی، عکاسی در ایران نه تنها به عنوان یک شغل و هنر توسعه یافته بلکه به عنوان یک ابزار مؤثر در ثبت تاریخ و فرهنگ ایرانی شناخته شده است.

عکاسان ایرانی تأثیرگذاری در عرصه‌های مختلف از جمله فرهنگ، هنر، سیاست و اجتماع داشته‌اند و به تصویر کشیدن زندگی و تجربیات مردم ایران پرداخته‌اند. همچنین آنها به شکل موثری در توسعه عکاسی به عنوان یک هنر انتقادی و اجتماعی در ایران نقش داشته‌اند.
@ArcheologyofIran666

Видео عکس های متحرک شده دوره قاجار канала Archeology of Iran