მერაბ მამარდაშვილი - V ლექცია. 10/III-1990 წ.

ჩანაწერი წყდება და ლექციის დასასრული სრული არაა, ამიტომ აქ მოვიყვან ბოლო აბზაცს მამარდაშვილის ამავე ლექციიდან, რომელიც ფაქტობრივად, შეჯამებაა მთელი საუბრის.
ტექსტი რედაქტირებულია გია ნოდიას მიერ.
"მე არ შემიძლია შემთხვევით ერთხელ მივწვდე ჭეშმარიტებას. მე არ შემიძლია მივწვდე მას, თუ უკვე არ ვარ ჭეშმარიტებაში, არ ვფლობ ჩემს საკუთარ თავს ჩემი გრძნობებისა და აზრების მთლიანობაში. აზრი, გრძნობა იბადება არა წადილით, არამედ გზაზე; ეს გზა ველშია და ამ გზას ჰქვია ჭეშმარიტება. რაღაც ჭეშმარიტების გაფიქრება მხოლოდ მაშინ შემიძლია, როცა ჭეშმარიტებაში ვარ. ამასთან დაკავშირებით იყო, რომ მინდოდა მომეყვანა პლატონის გამონათქვამი: შემეცნების უნარი შეიძლება შემეცნებულ იქნეს მხოლოდ სიკეთის წყალობით". ოღონდა თავად სიკეთე არ არის არსებობა - იგი არსებობის საზღვრებს მიღმაა. მიმეზისის მდგომარეობა ის მდგომარეობაა, რომელშიც მე ვწვდები მიუწვდომელს და უხილავს. სიკეთე ჩვენი მორალური მდგომარეობა კი არ არის, არამედ მდგომარეობაა, რომელშიც მე შეკრებილი ვარ და დროისა და სივრცისაგან დამოუკიდებლად ვმეორდები, ხელახლა ვიბადები. უმაღლესი სიკეთე ყველა იმ პირობის შეკრებაა, რომელთა წყალობით მე ხელახლა ვიბადები. ეს სიკეთე არ არის საგანი, მისი გაზომვა შეუძლებელია: იგი არსებობის მიღმაა და უხილავია. მაგრამ მხოლოდ მისი მეშვეუბით შემიძლია მაღალადამიანური გრძნობების განცდა. როცა მე რაიმეს ვხედავ, ჩემს თავს ვასრულებ, შეუძკებელი სიკეთის ფორმაში ვიმყოფები. აზრი არის ის, რაც არ არის რეალობა. აზრი არის ტრაგიკული ხედვა ყოფიერებისა, რომელიც მიღმაა და შეუძლებელია იყოს რეალობაში."
ლექცია ჩაწერილია თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში.
© აუდიოჩანაწერი და ყველა საავტორო უფლება ეკუთვნის ელენა მამარდაშვილს.
✓ გამოიწერეთ არხი/SUBSCRIBE

Видео მერაბ მამარდაშვილი - V ლექცია. 10/III-1990 წ. канала Giorgi Zedginidze