"Το κίνημα του Ναυτικού το 1973 & η Ανταρσία του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ" 7.12.2009 ΓΚΟΡΤΖΗΣ Κων/νος

http://www.sxoligoneon.gr/index.php/fotografies-2016-2018/fotografies-2000-2010/fotografies-2009-2010/7-07122009

Μία εκπληκτική ομιλία είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι ακροατές της Σχολής Γονέων Κατερίνης την περασμένη Δευτέρα 7-12-09. Καλεσμένος του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης με αφορμή την Ημέρα εορτής του Πολεμικού Ναυτικού ήταν ο Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. κ. Κωνσταντίνος Γκορτζής ο οποίος όντας νεαρός σημαιοφόρος το 1973 και με κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Ν.Παππά συμμετείχε στο κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού και ΓΚΟΡΤΖΗΣ Κωνσταντίνος συγκεκριμένα στην Ανταρσία του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΥΣ. 32 Αξιωματικοί & Υπαξιωματικοί ακολούθησαν τον κυβερνήτη τους Ν.Παππά σε αυτήν την ενέργεια καταδικάζοντας την Χούντα στην Ιταλία καταρχάς και στην υπόλοιπη Ευρώπη στη συνέχεια.
Κοντά, 37 χρόνια Διάστημα αρκετό για να χαμηλώσουν οι εντάσεις, οι αντιθέσεις, και να αμβλυνθούν οι γωνίες από τις οποίες «διαβάζουμε» και αντιλαμβανόμαστε την ιστορία. Διάστημα μικρό, όμως, για να εκλείψει η υποκειμενικότητα στην παράθεση και κριτική περιγραφή των γεγονότων από κάποιον που πήρε μέρος σ’ αυτά. Η κατάθεση, λοιπόν, της δικής μου οπτικής των γεγονότων και ερμηνείας των ιστορικά αντικειμενικών δεδομένων (εγγράφων, δημοσιεύσεων κλπ), 37 χρόνια μετά, είναι αναπόφευκτα υποκειμενική και βασίζεται στην πρόσληψη πρωτόγνωρων εμπειριών από ένα νέο, είκοσι δύο τότε χρόνων, Σημαιοφόρο και στην προσωπική κριτική απόσταξή τους μετά από μια ‘γεμάτη’ σταδιοδρομία 32 χρόνων στο Πολεμικό Ναυτικό και εξ ίσου ‘γεμάτη’ οικογενειακή και κοινωνική ζωή.
Πρόθεσή μου δεν είναι μια απλή ιστορική αναδρομή. Θα αναφερθώ, βεβαίως στα γεγονότα. Θα προσπαθήσω, όμως, να δώσω και τις δικές μου απαντήσεις στα ‘πως’ και τα ‘γιατί’ των γεγονότων αυτών απέναντι στις εκδοχές που αποπροσανατολίζουν, χιλιοταλαιπωρημένες, χαμένες σε λαβύρινθους πολιτικής εκμετάλλευσης, ιδεολογικών προκαταλήψεων και προσωπικών ματαιοδοξιών. ΓΚΟΡΤΖΗΣ ΚωνσταντίνοςΚατάσταση, που με απέτρεπε επί πολλά χρόνια να μιλώ γι αυτά ακόμα και στον στενό μου οικογενειακό κύκλο, στη γυναίκα μου και στα παιδιά μου.
Η πλειονότητα των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού, αντέδρασε στην επιβολή της δικτατορίας με τον ίδιο τρόπο που αντέδρασε και η πλειονότητα των πολιτών. Με ‘μουδιασμένη’ αδιαφορία. Μπολιασμένη, πάντως, με την ενεργή αντίδραση του Αρχηγού του, και την αποστρατεία του, τις πρώτες κιόλας ώρες της εκδήλωσης του πραξικοπήματος. Η μουδιασμένη αυτή αδιαφορία άγγιζε τα όρια της ‘ανακούφισης’, μετά μακρά περίοδο αστάθειας του πολιτικού συστήματος της εποχής και της συνεπακόλουθης κοινωνικής αναταραχής που δημιουργούσαν έντονα νιώσματα ανασφάλειας, αβεβαιότητας και διαμαρτυρίας στην κοινωνία που αγνοούσε, και διαχρονικά αγνοεί, τις παρασκηνιακές ζυμώσεις και διαδικασίες διαχείρισης ευρύτερων γεωστρατηγικών συμφερόντων. Συμφερόντων που επέβαλαν τη θέση της Ελλάδας σε συγκεκριμένη πλευρά με συγκεκριμένη πολιτική, που το ασαφές του μέλλοντός της επέβαλε τη στρατιωτική δικτατορία για να αποφευχθεί ο «κίνδυνος» αλλαγής πορείας της χώρας στο διεθνές σκηνικό. (πέρας Β’ΠΠ-Ψυχρός Πόλεμος για αύξηση επιρροών-εγκατάσταση πυρηνικών όπλων/Βάσεις-μηχανισμοί άμυνας) Η εγκατάσταση της δικτατορίας μπορεί να έδωσε μια αρχική ψευδαίσθηση σταθερότητας στη λειτουργία της κοινωνίας, γρήγορα, όμως, έγινε αντιληπτό το τίμημα που έπρεπε να καταβληθεί για τη διατήρησή της. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του πραξικοπήματος, κάθε πραξικοπήματος, είναι τόσο προφανές ώστε κανείς δεν το επισημαίνει στις αναλύσεις του.
Στην περίπτωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος του ‘67, η ανατροπή αυτή της ιεραρχίας ξεκίνησε στο πιο πειθαρχημένο τμήμα της κοινωνίας. Από εκεί και πέρα, η διατήρηση και νομή της εξουσίας οργανώθηκε βασιζόμενη σε κάθε λογής ετερόφωτους δικτατορίσκους/επιτρόπους εγκατεστημένους σε κάθε δημόσια θεσμική λειτουργία ή συλλογική δραστηριότητα -με την ανοχή, δυστυχώς, των θεσμικών λειτουργών- και δημιούργησε τεράστια ρωγμή (ή, αν θέλετε, διεύρυνε την υπάρχουσα από καταβολής του Κράτους) στο απαραίτητο ήθος της δημόσιας λειτουργίας, ρωγμή που, δυστυχώς, -κατά τη γνώμη μου- δεν έχει αποκατασταθεί μέχρι σήμερα.
Οι πρώτοι που ‘γεύτηκαν’ τις συνέπειες του πραξικοπήματος ήταν, φυσικά, οι αντίθετοι ιδεολογικά στη διατήρηση της χώρας στο μέχρι τότε, ορισμένο κατά τη μοιρασιά των Μεγάλων με τη λήξη του πολέμου, στρατόπεδο. Το δικτατορικό καθεστώς συνέλαβε, εξόρισε, βασάνισε, για να αποδείξει συνωμοσίες και δολοπλοκίες, χιλιάδες πολιτών. Αυτό είναι γνωστό και διαχρονικά προβεβλημένο. Αυτό που δεν είναι κοινά γνωστό και προβεβλημένο είναι ότι μαζί μ’ αυτούς, βαρύ ήταν το τίμημα από την πρώτη στιγμή, και καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, και για πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων –και των τριών Όπλων- που είτε αποτάχτηκαν, είτε αποστρατεύτηκαν, πολλοί φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, επειδή δεν ήταν υποστηρικτές του καθεστώτος, επειδή ήταν γνωστή η ιδεολογική τους ταυτότητα ή ακόμα και η ιδεολογική ταυτότητα συγγενών τους ή και …μελλουσών συζύγων.

Видео "Το κίνημα του Ναυτικού το 1973 & η Ανταρσία του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ" 7.12.2009 ΓΚΟΡΤΖΗΣ Κων/νος канала ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ